Labradorforum

Pfff.. Pom is nu 7 maanden en doet het hartstikke goed. Maar ik zal blij zijn als ze gewoon een jaar is, of 2.. Ze loopt als een trein, maar toch kijk ik met haviksogen naar iedere pas die ze maakt. Als ze een keer krabt verdenk ik haar meteen van een allergie en ze is heerlijk rustig in huis, maar dan denk ik soms: jee, is ze neit te rustig? Je hoort zoveel ellende in labradorland..

Tijdens de laatste maanden van Maupie's leven maakte ik me zoveel zorgen, dat er een last van me afviel toen ze ingeslapen werd Na 2 jaar was ik dat een beetje vergeten, maar nu weet ik weer hoe het voelde hahah.

Ik geniet trouwens volop van haar hoor, het is niet dat ik me hele dagen zorgen om haar zit te maken. Maar toch, af en toe...

Herkenbaar, of niet?

Heel herkenbaar.

Is de vloer niet te glad, wandel ik niet te lang, stikt ze niet in dat bot, niet van de bank af springen, duiken die andere honden niet te hard op haar enzzzzz.

Het is net je kind he

Maar gelukkig komt het allemaal goed. En bedenk: Je hebt niet alles zelf in de hand. Je moet gewoon een beetje geluk hebben.

Pff, ja ik herken het ook hoor, je wilt toch het beste voor je kleintje hè...

Niet doen, je verandert namelijk helemaal niets aan de feitelijke situatie. Gewoon genieten van je jonkie

Heel herkenbaar, hier hetzelfde gevoel!

Heel herkenbaar.....hier kijk ik ze ook twee jaar....dan ontspan ik pas.
Die rare sprongen soms pfff doodeng

Maar wel herkenbaar hoor! Maar ik heb me voorgenomen niet meer te doen

Heel herkenbaar. Toch denk ik af en toe ook wel dat het echt beter is om het los te laten. Maar dat is af en toe oh zo moeilijk!

Heel herkenbaar, maar.. ik probeer het wel los te laten.

Voorbeeld:
Ze gaat graag met de grote honden mee op stap. Die nemen paadjes waar wij ze niet kunnen zien en ik ben daar dus niet blij mee. Flow vind het echter prachtig en de grote honden zorgen ervoor dat haar niks gebeurt, ze blijven bij haar en zorgen ervoor dat ze weer veilig op het juiste pad beland. Maar bezorgde mama als ik ben vind ik dat dus helemaal niks.Toch laat ik haar gaan, ze moet het toch leren. Als ze terug komt word ze aan een snelle inspectie onderworpen en verdwijnt vervolgens opnieuw in het struikgewas.

Met Max was ik veel makkelijker, maar zij is toch mijn poppetje. Al gedraagt ze zich als een enorme stoere bouwvakker.

Heel herkenbaar... Yara is mijn 4e kind!

Maddy is nu 5 maanden en elke stap die ze zet bekijk met argusogen, zet ze haar voeten wel goed neer....hé, zag ik dat goed, een misstapje, nee ze loopt toch wel lekker....was niks.

Ik word gek van mezelf

Ja dat is de ellende he, je leest hier zoveel dat je overal op bedacht bent. Ik kwam nog niet op internet of op fora toen mijn honden nog pup waren dus ben aan die zorgen ontsnapt, maar ik ben bang dat mocht ik nu een pup krijgen dat ik ook de hele tijd ga loeren, vooral op de pootjes

Proberen niet te doen Sabine, komt best goed met jouw wijffie

Heel herkenbaar, alhoewel mijn meisje al lang geen pup meer is Het knopje waarmee ik de bezorgdheid kon uitzetten, heb ik nooit gevonden

gelukkig dat het herkenbaar is! Voel ik me wat minder idioot haha

Hmm nee, kan niet zeggen dat ik dat zo heb.
Niet dat jij daarom debiel bent hoor, dat zeker niet Maar ik ben gewoon niet zo snel bang dat er iets gebeurd.

Ik ben weer meer "doorgedraaid" op andere gebieden met Flits haha.
Zo vind ik dat ie altijd een plek moet hebben waar ie zacht kan liggen. En dan ook echt zacht
En als iemand anders eens op een boze toon "nee" tegen hem zegt dan kan ik dat al niet hebben haha. Dat regel ik zelf wel als ik dat nodig vind, denk ik dan.

Maar nee..toen Flits pup was maakte ik me niet echt zorgen. Wel als er iets aan de hand is. Zo had ie laatst 1,5 dag een doorn in z'n poot en bleef maar manken..dan ga ik wel echt alles onderzoeken en rust ik niet eerder totdat ik een oplossing heb of wat dan ook. (De door zat er heel diep in en uiteindelijk ontdekte ik dus een donkerbruin spikkeltje in z'n voetzool).
Maar ik zie niet zo snel "apen en beren" op de weg. Tuurlijk hoor je soms vreselijke verhalen, maar als er echt iets niet goed zit in het hondje dan komt dat vanzelf naar buiten, dat kun je niet voorkomen. En zolang je gewoon op een normale manier voorzichtig bent met je hond, dan komt het echt wel goed en valt jou in ieder geval niets te verwijten

Dus niet zo onzeker zijn Volgens mij doen Pom en jij het allebei super!