Snurkers
Geplaatst: 04 jul 2013, 01:03
Elf uur, tijd voor het laatste rondje met Harry. Hij heeft geen zin, wat blijkt uit het feit dat hij met 1 oog kijkt als ik zeg: Ga je mee? Overdag staat ie dan al praktisch met de riem in zijn bek startklaar. Nu blijft hij liggen, ook als ik z’n halsband om doe en hij staat pas op als de lange lijn ook echt 5 meter is uitgerold. Ik sta dan inmiddels halverwege de voordeur…
Een kleine 20 minuten later zijn we er weer, Harry krijgt een cracker, ik doe de lampen uit, ga naar boven en duik naast manlief in bed. Nog geen minuut later zeg ik dat ie snurkt. “Oh”, is het antwoord en hij draait op zijn zij. Na nog tig keer zeggen dat ie snurkt en 12 elleboogstoten later stap ik met kussen uit bed, trek mijn woonvest aan, pak een deken en ga naar beneden. Harry ligt languit op de bank, maar ik wurm me tussen bankleuning en Harry en samen liggen we heerlijk in slaap te vallen. Althans, zo lijkt het. Harry begint te snurken. Een elleboog werkt niet. Een duw van mijn been ook niet. Van de bank afduwen ook niet. Compleet gefrustreerd pak ik kussen en deken en ga weer naar boven, waar ik manlief dreig te smoren met mijn hoofdkussen als ie niet ophoudt met snurken. Of hij dan maar op de bank zal gaan slapen, vraagt ie. Nee, doe maar niet. Je moet er vroeg uit, zeg ik ook nog. Dus hier zit ik dan. Met een snurkende man boven en een snurkende hond op mijn voeten…
Een kleine 20 minuten later zijn we er weer, Harry krijgt een cracker, ik doe de lampen uit, ga naar boven en duik naast manlief in bed. Nog geen minuut later zeg ik dat ie snurkt. “Oh”, is het antwoord en hij draait op zijn zij. Na nog tig keer zeggen dat ie snurkt en 12 elleboogstoten later stap ik met kussen uit bed, trek mijn woonvest aan, pak een deken en ga naar beneden. Harry ligt languit op de bank, maar ik wurm me tussen bankleuning en Harry en samen liggen we heerlijk in slaap te vallen. Althans, zo lijkt het. Harry begint te snurken. Een elleboog werkt niet. Een duw van mijn been ook niet. Van de bank afduwen ook niet. Compleet gefrustreerd pak ik kussen en deken en ga weer naar boven, waar ik manlief dreig te smoren met mijn hoofdkussen als ie niet ophoudt met snurken. Of hij dan maar op de bank zal gaan slapen, vraagt ie. Nee, doe maar niet. Je moet er vroeg uit, zeg ik ook nog. Dus hier zit ik dan. Met een snurkende man boven en een snurkende hond op mijn voeten…