Scapa °15/04/2003 †19/10/2004
Geplaatst: 14 aug 2013, 00:30
In mijzelf voorstellen had ik het reeds eventjes gehad over onze Scapa, hieronder vinden jullie het volledige verhaal van onze dappere labrador-meid.
Onze liefste meid is veel te jong gestorven, na een moedig gedragen ziekte. Alles ging goed tot ze 13 maanden was en toen kwam het noodlot (botkanker). Haar rechtervoorpoot moest geamputeerd worden en 6 chemokuren werden voorzien. Alle mogelijke onderzoeken qua uitzaaiingen werden gedaan (longen, lymfeklieren, ...) en alles was ok. Gelukkig. Wel moest ze dieetvoeding krijgen om zeker niet te zwaar te worden omdat de belasting op 3 poten veel te lastig was. We waren op goede weg en op haar 3 pootjes kon ze snel lopen enkel het traag stappen was ietsjes moeilijker. Drie chemokuren heeft ze zonder probleem doorlopen en opeens kreeg ze hoge koorts. Ze moest een nachtje in de dierenkliniek blijven om verder onderzoek te verrichten. De volgende avond zou de DA ons opbellen met nieuws en de behandeling, toen de telefoon rond de middag overging was het met zeer slecht nieuws .... uitzaaiingen in de longen en de thorax (+/- 8 stuks). De chemo-sessies werden afgelast haar dieet was niet meer nodig en er werd enkel nog palliatief gewerkt. Om de week werd een rx genomen en werd het vlug duidelijk dat ze snel bergaf ging, er werd een toename van 20% in grootte en aantal tumoren vastgesteld. Zo lang ze zelf naar buiten kon huppelen deed ze het en daarna heeft mijn echtgenoot haar iedere dag meerdere keren buitengedragen naar haar plaspleintje. Door haar fierheid heeft ze nooit in huis gedaan. De DA heeft onze lieve Scapa thuis op haar kussen laten inslapen; ze was net 18 maanden geworden.
Wij spreken nog regelmatig over haar ook al hebben we nog 2 andere schatten lopen.
Lieve meid hou je goed in de hondenhemel.
Onze liefste meid is veel te jong gestorven, na een moedig gedragen ziekte. Alles ging goed tot ze 13 maanden was en toen kwam het noodlot (botkanker). Haar rechtervoorpoot moest geamputeerd worden en 6 chemokuren werden voorzien. Alle mogelijke onderzoeken qua uitzaaiingen werden gedaan (longen, lymfeklieren, ...) en alles was ok. Gelukkig. Wel moest ze dieetvoeding krijgen om zeker niet te zwaar te worden omdat de belasting op 3 poten veel te lastig was. We waren op goede weg en op haar 3 pootjes kon ze snel lopen enkel het traag stappen was ietsjes moeilijker. Drie chemokuren heeft ze zonder probleem doorlopen en opeens kreeg ze hoge koorts. Ze moest een nachtje in de dierenkliniek blijven om verder onderzoek te verrichten. De volgende avond zou de DA ons opbellen met nieuws en de behandeling, toen de telefoon rond de middag overging was het met zeer slecht nieuws .... uitzaaiingen in de longen en de thorax (+/- 8 stuks). De chemo-sessies werden afgelast haar dieet was niet meer nodig en er werd enkel nog palliatief gewerkt. Om de week werd een rx genomen en werd het vlug duidelijk dat ze snel bergaf ging, er werd een toename van 20% in grootte en aantal tumoren vastgesteld. Zo lang ze zelf naar buiten kon huppelen deed ze het en daarna heeft mijn echtgenoot haar iedere dag meerdere keren buitengedragen naar haar plaspleintje. Door haar fierheid heeft ze nooit in huis gedaan. De DA heeft onze lieve Scapa thuis op haar kussen laten inslapen; ze was net 18 maanden geworden.
Wij spreken nog regelmatig over haar ook al hebben we nog 2 andere schatten lopen.
Lieve meid hou je goed in de hondenhemel.
