Labradorforum

Maandag heb ik mijn lieve Bo moeten laten inslapen. In het voorstelhoekje schreef ik gisteren daarover het volgende:

"Ik heb me hier in het verleden ooit eens voorgesteld en heb in de afgelopen jaren geregeld meegelezen, maar niet echt actief geschreven. Nu heb ik daar wel behoefte aan. Gisteren heb ik Bo, mijn schat van een labje van elf, in moeten laten slapen omdat ze leed aan een ernstige, agressieve vorm van myasthenia gravis. Mijn trouwe kameraad, mijn vrolijke dodo, mijn enthousiaste allemansvriend die zoveel harten heeft veroverd en glimlachen op de gezichten van wildvreemden heeft getoverd. Gisteren wilde ik sterk zijn voor haar en dat lukte me wonderwel, maar nu voel ik me intens verdrietig."

Ik had geen keus, ze ging zo vreselijk hard achteruit dat er geen kruid tegen gewassen bleek. Het deed me vreselijk pijn om haar zo zwak en moe te zien; haar spieren smolten bijna letterlijk voor mijn ogen weg en het inslapen vond ik dan ook echt een verlossing. Maar wat doet het pijn. Mijn sterke, vrolijke hond die zelfs vlak voor haar elfde nog steeds voor jonge hond werd aangezien en waarvan ik dacht dat ze nog jaren mee zou kunnen. Ik zal haar nooit vergeten.

Dag lieve Bootje boef...

Sterkte, weet hoe je je voelt, heb zelf pas een van m'n honden in moeten laten slapen.
Er is een lege plek in huis.
Nogmaals sterkte.

Heel veel sterkte, het doet zo'n pijn om je maatje los te laten.

Sterkte! Het is niet fijn om zo'n beslissing te nemen. Knuffel!

Heel veel sterkte

Pffff sterkte hoor,weet hoe je je voelt,zo zijn wij onze 1e labrador ook verloren aan dezelfde ziekte
Hij plaste roodbruin,wat letterlijk zijn spiercellen waren en binnen notime een ingevallen koppie
Echt triest en zielig,het gaat ook zo snel he

Nogmaals veel sterkte.........

Bedankt voor jullie reacties!

Wat toevallig Joyce, dat jullie je eerste lab ook aan MG hebben verloren. Dat ingevallen koppie inderdaad... Je zag haar met de dag veranderen! Daarbij de slikproblemen, het regurgiteren (eten opgeven vanuit de -verwijde- slokdarm), in een paar dagen tijd bijna niet meer kunnen lopen...

De diagnose is nog geen drie weken geleden gesteld. Er zijn toen onder narcose foto's van de thorax gemaakt, omdat de dierenarts op grond van de slokdarmproblemen en het conditieverlies dacht aan een vergroot hart dat tegen de slokdarm duwde. Ze kwam bijzonder slecht uit de narcose, maar knapte met prednison goed op en was anderhalve week lang fitter dan ze in tijden was geweest. Daarna werd de prednison aangevuld met mestinon, wat specifiek wordt voorgeschreven bij MG, maar het sloeg niet meer aan. De achteruitgang was niet bij te benen.

Hoe lang heeft jouw hond MG gehad?

Heel veel sterkte

Ik wens je heel veel sterkte!

Heel veel sterkte.

Veel sterkte met het verlies van je lieverd.
Rust zacht Bo

Heel veel sterkte met het verlies van jullie Bootje. Weet helaas hoe jullie je voelen. Onze Xanne had ook slikproblemen en kon enkel nog maar kleine beetjes vloeibaar eten naar binnen krijgen. Maar nu heeft ze rust en daar hebben wij vrede mee.

heel veel sterkte!

Heel veel sterkte!!!

Heel veel sterkte!