Trekken is hier bij beide heren nog steeds een issue, het is hard werken voor mij om de aandacht van beide heren erbij te houden, maar als ze iets zien, dan zet ik me maar gewoon schrap, want dan ben ik de aandacht kwijt. Ik hou ze wel, dat is het probleem niet, maar ik zou het graag anders zien.
We wandelen met visjes tegenwoordig: in iedere hand een visje en maar praten, belonen en als het goed gaat krijgen ze het visje. Het nadeel is wel dat ze nadat ze het visje krijgen meteen denken dat het klaar is en dus een spurt naar voren nemen en in de riem gaan hangen. Jammer, want dan moet ik ze weer terugroepen en voor mijn gevoel opnieuw beginnen. Ze komen wel meteen weer netjes naast me lopen, maar toch...
Gisteren een ander verhaal: voor het eerst in lange tijd kon ik weer eens lopend met ze naar het losloopgebied. Daar loopt van alles, maar dat gaat eigenlijk altijd goed. Gisteren echter waren het ongeleide projectielen.
Ze sprintten zo hard op een hond af, dat die er van schrok en waren dus ook niet terug te roepen door mij
Ik ben doorgelopen, mompelend met schaamrood op de wangen mijn excuses gemaakt aan de andere baas en veel later dan gewoonlijk besloten de heren me dan toch maar te volgen. Vervolgens doken ze met zijn tweeen in een stuk waar ze niet mogen komen, ik roep dan 'uit de tuin' en de heren komen terug. Behalve gisteren dan
En zo meer van die dingen... Het was voor mij geen ontspannen wandeling en die visjes die ik bij me had boden ook geen uitkomst...
Het is niet zo dat ze al die tijd nergens anders los zijn geweest en daar gedragen ze zich ook gewoon zoals ik graag zie...
Vandaag kon ik gelukkig weer en heb ik het anders aangepakt. Visjes vergeten dus ik vreesde al het betere trekwerk op de heenweg, maar niets van dat alles. Langer vastgehouden zodat ik het gebied echt goed kon overzien (en andere honden kon spotten voor zij het deden) voor ik ze losliet en al die tijd deden ze redelijk kalm. Ik moest wel continu met ze praten, terughalen en zo, maar niet het betere sleur- en trekwerk zoals ik eigenlijk gewend ben.
Los gelaten toen het kon, onderweg heel vaak bij me geroepen en dat ging dan ineens wel als een speer. Maar dan wel zo dat ik het niet snap...
Ondertussen doet Joris thuis echt alles wat verboden is: tissues jatten, te geinteresseerd in ons eten, bedelen zelfs, dingen die hij eerst nooit deed. Al voor wij gegeten hebben begint hij aan je te plakken omdat nadat wij gegeten hebben zij eten krijgen. Echt vervelend gedrag, want je breekt zo de halve dag je nek over hem en echt fijn is dat gemopper voor hem ook niet.
Tips? Trucjes? Hoe overleef ik...?
En nu liggen ze zo:
