Het spijt me zo
Geplaatst: 27 jun 2014, 15:50
Gisteren was hier een dag recht uit "Marley and me". Ik deed die ochtend de bench open en Captain kwam eruit mijn z'n bek open en heeft z'n tanden de hele dag door in ALLES gezet. Overal bloed dus gaan kijken en 4 snijtandjes zijn eruit en nieuwe komen door. De arme man vindt dat dit echter niet de afspraak is en dat ik er wat aan moet doen. 
Regelmatig kwam hij dan ook voor me zitten en piepte hij stilletjes, om zich dan om te draaien en als gek door het huis te vliegen en op alles te beginnen knagen, mijn armen en benen inclusief. (zelfs de kater moet eraan geloven 
, die is dus nu ook boos op mij want die vindt dat dan weer niet de afspraak ). Een godganse dag heb ik : "neeeee niet de gordijnen", "neeeeeee niet die de bank", "neem nou gewoon een bot", "neeeeee niet mijn arm", "laat de kat met rust", "LOS", "LOS", "neeeeeeeeeeeeeeeheeeeeeeeheeeeeee", als een mantra opgedramd en ondertussen achter die pup huppelend met kongijsjes, bijtringen en knabbelbotjes. (gelukkig kon ik er vrij snel de humor compleet van inzien 
). Tijdens de wandelingen trad er ook plots een orenwissel op en liep ik rond met een compleet losgeslagen projectiel dat geen enkel commando kende en zelfs pogingen ondernam om het voetpad op te vreten. (op een punt riep iemand me zelfs na, hij is wel een erg goeie stofzuiger he! )
Nu heb ik druknetelroos, dus tig keren per dag puppytandjes op mijn armen en gesleur aan de lijn leiden tot mijn handen en armen vol netelroos vandaag. Met de moed in mijn schoenen haal ik Captain uit de bench deze ochtend en hij komt direct knuffelen, dan aangekleed en op wandel. Mijn handen deden echter echt pijn van zoveel netelroos en zoveel gespannen vel dat ik me aan het voorbereiden was op een wandeling door de duistere dieptes van de hel. Maar wat gebeurd er? Niet 1 trekje aan de lijn, niet 1 keer gebijt, helemaal niets, af en toe een attente blik naar mij toe, hier en daar wat gesnuffel en verder gewoon dicht An volgen. Het was echt net alsof hij sorry wilde zeggen voor gisteren . En al heel de dag knaagt hij braaf op zijn ijsjes en botjes. 
En zo winnen die labs je keer op keer weer helemaal voor zich
Regelmatig kwam hij dan ook voor me zitten en piepte hij stilletjes, om zich dan om te draaien en als gek door het huis te vliegen en op alles te beginnen knagen, mijn armen en benen inclusief. (zelfs de kater moet eraan geloven , die is dus nu ook boos op mij want die vindt dat dan weer niet de afspraak ). Een godganse dag heb ik : "neeeee niet de gordijnen", "neeeeeee niet die de bank", "neem nou gewoon een bot", "neeeeee niet mijn arm", "laat de kat met rust", "LOS", "LOS", "neeeeeeeeeeeeeeeheeeeeeeeheeeeeee", als een mantra opgedramd en ondertussen achter die pup huppelend met kongijsjes, bijtringen en knabbelbotjes. (gelukkig kon ik er vrij snel de humor compleet van inzien ). Tijdens de wandelingen trad er ook plots een orenwissel op en liep ik rond met een compleet losgeslagen projectiel dat geen enkel commando kende en zelfs pogingen ondernam om het voetpad op te vreten. (op een punt riep iemand me zelfs na, hij is wel een erg goeie stofzuiger he! )Nu heb ik druknetelroos, dus tig keren per dag puppytandjes op mijn armen en gesleur aan de lijn leiden tot mijn handen en armen vol netelroos vandaag. Met de moed in mijn schoenen haal ik Captain uit de bench deze ochtend en hij komt direct knuffelen, dan aangekleed en op wandel. Mijn handen deden echter echt pijn van zoveel netelroos en zoveel gespannen vel dat ik me aan het voorbereiden was op een wandeling door de duistere dieptes van de hel
. Maar wat gebeurd er? Niet 1 trekje aan de lijn, niet 1 keer gebijt, helemaal niets, af en toe een attente blik naar mij toe, hier en daar wat gesnuffel en verder gewoon dicht An volgen. Het was echt net alsof hij sorry wilde zeggen voor gisteren . En al heel de dag knaagt hij braaf op zijn ijsjes en botjes. En zo winnen die labs je keer op keer weer helemaal voor zich 
