Labradorforum

Ik moet even wat kwijt... dit zonder al te veel heisa teweeg te willen brengen en zonder op zere tenen te willen trappen... ik vertel gewoon mijn verhaal zoals het echt gebeurd is ...
Zoals jullie wellicht al wel hebben kunnen lezen begin ik vanaf 1 april minder te werken...Wobbe is in september overleden en vermits ik het alleen zijn niet kan gewoon worden vind ik dat het stilletjesaan tijd worden om een andere lablieverd in mijn hart te sluiten... ik zou nu echter willen gaan voor een herplaatser..
Ben dus al wat links en rechts aan het rondkijken...
Zo had ik via via op een site een labteefje gezien dat diende herplaatst te worden... aldus begin verleden week met de eigenaar gebeld om eventueel af te spreken.. maar ze wist me te vertellen dat het labje al geplaatst was... Naderhand verneem ik dat die eigenaar aan de fokster van die hond had verklaard dat ze haar hond helemaal niet op een site als herplaatser had geplaatst... dat iemand ander dat had gedaan...en dat zij helemaal niet van plan was haar hond te herplaatsen Ik heb nochtans klaar en duidelijk met haar gesproken hoor...dan hoor ik het toch in Keulen donderen.
Dus terug op zoek... zaterdag kwam ik dan een labreu tegen op een site ...maandag gebeld maar ik kon alleen contact nemen via mail... zo gezegd zo gedaan... er kwam echter na meer als een dag geen antwoord...wat ik al raar vond...dus gebeld met de verantwoordelijke van de opvang die wist te zeggen dat die hond nog bij zijn eigenaar zat en ik kreeg het telefoonnr. ... heb dan gebeld en tot mijn grote verbazing kreeg ik te horen dat die hond al herplaatst was vorig jaar in juli Terug gebeld naar die verantwoordelijke die zegde helemaal van niks te weten en op mijn vraag waarom die hond dan van 04/03/2012 aangeboden stond kreeg ik als antwoord dat hij te ver naar achter was geschoven in de rij en dat ze hem terug vooraan hadden gezet... vandaar die datum 04/03/12... Ze zei me dat de eigenaar haar van de herplaatsing niet op de hoogte had gebracht... Maar dan volgen ze hetzelf toch ook niet op ?
En als klap op de vuurpijl stond diezelfde hond gisteren dan nog in een pas verschenen tijdschrift als asieldier van de week...
ik ben vandaag nog gaan kijken op die site en hij staat er nog steeds op... ik begrijp er geen bal van... en geloof niks van dit hele verhaal... sorry hoor...
Dit waren mijn allereerste ervaringen met het proberen in huis halen van een herplaatser ... en ik vind dit hééél terleurstellend hoor...
Ik ben er behoorlijk van geschrokken en had het mij helemaal anders voorgesteld....Mijn vertrouwen in de medemens is maar weer eens zwaar geschonden... Al die leugens....bah...
Ik ga proberen terug rond te kijken, maar erg schoorvoetend...
Ik hoop dat ik jullie binnenkort een positiever verhaal kan vertellen, want
dit vind ik echt niet leuk...
Ik heb er zo lang over nagedacht, getwijfeld... een grote stap moeten nemen en dan stuit je op zoiets...

Groetjes
Martine

Waarom bel je niet naar de herplaating van de NLV? of heb je dat al gedaan?

Wobbetje, je hebt een

Dat begint zeker heel rot
Ik heb geen tips oid maar ik hoop zo dat jij eerdaags jouw kanjertje heerlijk kan kroelen.
Niet opgeven hoor, ergens wacht er een hele lieve lab op jou

Jeetje wat een vervelend verhaal zeg!
Ik moet zeggen toen wij met onze zoektocht naar een herplaatser bezig waren heb ik dit niet beleefd.
Terwijl ik toch heel specifiek om een zwarte lab zocht.
Wij stonden al een paar jaar bij de nlv ingeschreven,maar hebben daar nooit iets van gehoord.
wij hebben ook een oproepje op de site van cor (labrador startpagina) gedaan en zodoende kregen wij een hele lieve herplaatser.
Dus ik zou de moed niet opgeven,en als je een lieve lab zoekt stuur me gerust een pb tje,want ik weet er nog wel 1.
Succes!

Groetjes Sas en een poot van Kaya en Kane

van mij ook een PM!

Bedankt alvast voor jullie lieve reacties... heb nu toch maar besloten om nog een tweetal weekjes te wachten (zal moeilijk worden) om intensief beginnen te zoeken... ik ga dan minder werken en krijg dan meer tijd om alles te organiseren en afspraken te maken...

Groetjes
Martine

Heel begrijpelijk....ik zou ook heel teleurgesteld zijn. Goed van je om even het rustig aan te doen. Ik heb vandaag nog voor je gekeken op internet...

De heerlijk labwoef komt er....you will see!!!




Lieve groet,
Francis

Als ik iemand een nieuw labje gun dan is het wel aan jou. Ik hoop dat je zoektocht beloond wordt en er binnenkort weer 4 pootjes met een vrolijk snuitje om je heen huppelt. En ik weet zeker dat Wobbe meegeniet, als hij zijn vrouwtje zo blij ziet.

durf je asiels te proberen? daar zitten tegenwoordig veel hondjes die er echt nix aan kunnen doen dat ze daar zitten, mensen gaan steeds meer met huisdieren om alsof het een vuilniszak vuil is, als je het niet nodig hebt zet je het aan de straat.

en veel mensen hebben het gewoon wat minder dus kunnen een huisdier soms niet meer betalen, scheidingen... dat soort dingen.

dus niet omdat de hond ene probleem hond is.

maar het vergoot je kans en zoek ruimte wel.

Wat vervelend voor je dat het zo gaat nu,
Al weet ik zeker dat we binnenkort een bericht lezen
dat je nieuwe honden vriend heb .... dat is je zeker gegund.

Succes met zoeken!

wat teleurstellend zeg
ik hoop dat je snel een labje gaat vinden om in je leven te verwelkomen

Ik heb vandaag op dierenasiel.com gezeten en daar zag ik een lab teefje van 6mnd.
Haar naam is Gucci, chocobruin.
Ze zit in dierenasiel Canina.
Kievitstraat Essen.
Misschien is zij iets voor jou mits ze nog niet vergeven is het stond er in ieder geval niet bij.

Groetjes Thea.

Ik kan er volledig naast zitten, maar ik denk dat jij een beetje door hetzelfde heen gaat als ik. We hebben beiden onze lieve, lieve schat in september verloren en lopen beiden nog met een hart in duizend stukjes rond.
Ik herken dat pijnlijke gevoel zo goed telkens je te horen krijgt dat een hond reeds geplaatst is, of telkens er geen pups meer blijken te zijn, of je gewoon geen reactie terug krijgt.
Doordat onze emmer al zo vol is met het verdriet om onze schatten en het leven zonder hond echt niet fijn is, komt dit telkens hard aan.
Het lijkt wel alsof je elke keer opnieuw weer afscheid moet nemen, ook al heb je het dier in kwestie nog nooit in het echt gezien of is het nog niet eens geboren.

Mensen zeggen me dat ik moet genieten van de voorpret van het zoeken van een pup (kijk op dit moment niet meer op asielsites), maar ik vind het vooral één pijnlijke aaneenschakeling van gespannen zitten wachten op een antwoord, gevolgd door een teleurstelling.
Waarbij een teleurstelling eigenlijk te licht uitgedrukt is, want op dit moment komt alles zo veel harder aan dan toen mijn schat er wel nog was.
En is de gedachte nog langer zonder hond te zijn op zich al reden voor een huilbui.

Floortje, je hebt een