yep....zijn ook echt mijn kanjers. Vooral Sen...die heeft me in moeilijkere tijden al heel wat warmte gegeven met zijn lijfie. Als ik het wel es niet meer zag zitten dan kroop ie bij me op de bank met zijn poten langs mijn nek .....alsof ie wilde zeggen ..ik ben er wel voor je hoor!!! Vandaar dat dat ook echt mijn dikste vriend is.
En mijn poezekind heet Sam. Die heb ik met een maand of zeven uit het asiel gehaald. Had vijf gaten in zijn rug. Uit een stak een drain voor het wond vocht. Bleek dat mensen de deur niet goed hadden dicht gedaan van het poezenverblijf en hij is toen bij een herder in het hok terrecht gekomen met alle gevolgen van dien.
Nu is ie alweer 13...en in goede gezondheid
Ik heb al in een ander topic verteld dat ik altijd weer val voor de kneusjes hihihi