door mensen die je reeds vergeten zijn
die niet begrijpen dat mijn adem stokt
als ik zachtjes je naam op mijn lippen leg
terwijl ik nog steeds tegen mijn tranen vecht
als ik aan je denk en besef hoe lief je was
geen storm zou mij te zwaar zijn
als ik je opnieuw zou kunnen omhelzen
geen zee te hoog,als ik opnieuw kon verdrinken
in je trouwe bruine ogen
deze eerste herfst zonder jou laat al het blad verliezen
en steeds verder drijf je weg van mij
