Omdat we wel hadden verwacht dat het druk zou zijn (en druk was het zeker), hebben we voor Quinty een balletje meegenomen.
Wanneer ze dan afgeleid zou worden door kinderen op een slee dan hoeft de tennisbal maar geshowd te worden en ze is weer helemaal bij de les.
Onderweg zijn we zeker 25 honden tegen gekomen die allemaal even enthousiast op Quinty af liepen om te spelen.
Normaal speelt Quinty met alles wat beweegt en doet ze niets liever.
Nu niet, wanneer er een hond aankwam ging ze keurig zitten en wachtte ze tot ze voorbij waren.
En bleven ze dan bij dr staan om te spelen, dan negeerde ze ze helemaal & keek naar mij van: nou baasje gooi die bal nou maar, dit duurt me te lang.
Helemaal in verbazing liepen we door want hoe hard andere honden het ook probeerden, Quinty liep gewoon door (het liefst met bal in dr mond).
In de Herperduin is er een deel hondenlosloopterrein en achter een wildrooster en deel begrazingsgebied voor wild.
Omdat wij in het losloopgebied zijn gebleven werden wij (en alle mensen om ons heen) opnieuw door verbazing getroffen toen er één hert met een vaart voorbij kwam gelopen.
En ja hoor, dit trok Quinty dr aandacht wel, de tennisbal liet ze ogenblikkelijk los en ging heel stoer een paar meter achter het hert aan om vervolgens haar haren omhoog te zetten en te kijken van, wat was dat nou.
Om na een paar minuten toch maar terug te lopen naar de bal en te doen of er niets aan de hand was.
Hoe dan ook een mooi wandeling, alleen dan wel een waarbij we meerdere malen verrast zijn!

