Maar het lopen gaat zo moeilijk.
en het opstaan heel stram en stijf
afgelopen week is hij echt stukken achteruit gegaan.
Hij gebruikt al troxocil, dus zwaardere en duurdere medicijnen zijn er niet.
Hij komt haast niet meer vooruit met het uitlaten, en hijgt verscrikkelijk.
Hij eet nog goed, kwispelt met zijn staart en slaapt de hele dag.
De mensen om ons heen, zeggen dat hij op is.
Maar dan kijk ik in de reebruine ogen van hem, en wil ik hem nog niet missen.
Mijn gevoel zegt nee, maar eigenlijk is het beter.
Ik vindt het zo vreselijk moeilijk.
Ik heb de da gebeld en afgesproken, dat we dit weekend beslissen, of we Gabber moeten laten gaan,naar de regenboog en zijn broer nicky
Maar ik vindt het zo moeilijk
