Ol was al los. Ja, veel lawaai van taterende fietsers, en Ol was ik dus al snel kwijt. Bleek dat er ook nog eens een paar mensen hun hond mee hadden aan de fiets.
Ol kent het gevaar van fietsers wel dus ik deed het handgebaar van "sit", ook al wist ik totaal niet waar ze was, en of ze dit wel kon zien.
Hoor ik plots een fietser zeggen: "Amai meiske, die hond van u luistert nogal zene, die zit gewoon stokstijf te wachten terwijl wij voorbij rijden en ook honden passeren". Ze bleek zo'n 30m verderop te zitten. Pas nadat de fietsers weg waren en ik haar de toestemming had gegeven, ging ze weer verder lopen.
Nou ik moet zeggen: Ik was apetrots
WAT EEN TOPWIJF!






