Wij hebben altijd poezen en honden samen gehad. Sinds onze laatste kat Kobus vorig jaar is overleden, heb ik besloten voorlopig even geen nieuwe kat te nemen i.v.m. onze vogelrijke tuin.
Als er een nieuwe pup rondhobbelde, kwam onvermijdelijk het moment van de confrontatie. Lompe pup dacht dan dat ze wel leuk kon spelen met de kat, die daar niet van gediend was. Dat leverde dan een flinke haal op en een jammerende pup met een bloedend neusje... maar de verhoudingen waren dan wel voor eens en voor altijd duidelijk. Wij noemden onze kat niet voor niets Koning Kobus, de honden hadden groot ontzag voor hem. Koning Kobus verwaardigde zich overigens wel om bij de honden in de mand te gaan liggen, kopjes te geven en snoeten te wassen. Maar dan zag je de honden verstijven, zo van... hè get, daar heb je die engerd weer... want hij greep ze wel als het hem zo uitkwam. Ook hier liep Kobus altijd de laatste ronde mee, vond hij hartstikke gezellig, de honden minder, want hij had nog weleens de gewoonte om ineens speels in een achterpoot te gaan hangen, als hij de kolder in zijn kop kreeg
Dus hier ook een ´gedoogbeleid´ maar dan van de kant van de honden, Kobus beschouwde zichzelf als heer en meester
Hanneke