Nou is het zandpad naar de hei momenteel één vieze zooi omdat ze vorige week bomen hebben gerooid. En vandaag had het ook nog eens de hele dag geregend! Dus overal blub en karrensporen. Héén ging goed, wel een beetje glibberen en glijden, maar ik kwam heelhuids bij het stuk waar ik altijd parkeer. Na ongeveer drie kwartier lopen met de honden, waren we terug bij de auto en moest ik uiteraard keren om terug te rijden. Omdat het zo´n vieze zooi was op het zandpad, was ik bang dat ik bij het draaien vast zou komen te zitten. Dus ik dacht... ik steek hem een klein eindje achteruit in de grasberm, dan hoef ik niet zo ver dat zandpad op te draaien.
Wat gebeurt er? Ineens zakt mijn rechterachterwiel een heel eind omlaag, daar zat dus een greppel die ik niet had gezien
Tja, en toen? In de verste verte geen mens in de buurt, natuurlijk. Dus zat er niks anders op dan maar naar huis te lopen met de honden en manlief te bellen. En dan is 5 kilometer nog een verschrikkelijk eind
Manlief heeft samen met iemand van de garage vanavond mijn auto opgehaald, het was nog een hele toestand om hem los te krijgen. Maar gelukkig staat hij weer hier op de oprit.
De honden liggen nu compleet uitgevloerd te slapen en ik kan zelf bijna niet meer overeind, zo stijf ben ik.
En natuurlijk krijg ik al de hele avond in alle toonaarden te horen: HOE KAN JE NOU ZO STOM ZIJN
Hanneke






