Toen we vertrokken sneeuwde het en de vooruitzichten waren ook niet al te best. Op de ring Rotterdam reden we nauwelijks 40 km per uur. Links en rechts glibberden er auto's zonder winterbanden voorbij


Het hoognodige in een klein tasje gepropt, wandelschoenen aan en de hondjes mee. We gingen op avontuur!
Pandora en Ramses vonden het spannend! Het sneeuwde dus ze waren al helemaal jolig, Pandora duikelde alle kanten op op weg naar het station

Eenmaal op het station moesten ze weer in het gareel en waren ze weer braaf

Kaartje gekocht, we konden nergens iets over hondenkaartjes vinden...
en op naar het perron. Daar stond al een hond die helemaal uit zijn dak ging toen hij Pandora en Ramses zag en bleef blaffen


Het instappen was nog best lastig met een besneeuwd perron en toch nog een flink gat tussen trein en perron


In de trein was het gelukkig niet zo druk zodat we genoeg ruimte hadden om te zitten, Pandora en Ramses gingen onder onze benen liggen zodat niemand er last van had. Pandora was een beetje aan het miepen dat ze niet op de vloer wilde liggen want die was natuurlijk toch een beetje nattig met dit weer



De conducteur deinste een beetje terug bij het zien van twee van die grote zwarte joekels (en zo groot zijn ze niet eens

Na Amersfoort zaten we in de trein met aan de andere kant van het gangpad een mevrouw die een vies gezicht trok nadat ze had gezien dat ze naast twee honden was gaan zitten. Ze zag dit pas toen ze al geinstalleerd was en ging niet verplaatsen maar leuk vond ze het niet. Ze keek op, erg verstoord en geirriteerd, toen Ramses even stond te kwispelen en een paar keer met zijn staart tegen de bank sloeg. Pffff, sommige mensen

Op het station van Groningen was het erg druk en daar moesten we even wachten op de trein naar Winschoten. Pandora en Ramses zitten braaf te wachten en te kijken of er een stukje van het broodje voor hen bestemd is. Tuurlijk, het laatste stukje is voor hen, op een uitje is dat nu eenmaal zo

Komt er ineens een loslopende hond op ons afgelopen



Ik vraag haar dus om haar hond bij zich te houden en natuurlijk krijg ik dan het standaard antwoord: "Maar hij doet niks!"


Even later raakt die mevrouw alsnog inde stress omdat er een trein het station komt binnen rijden en haar hond gevaarlijk dicht bij de rand van het perron komt. Ik mag het niet denken maar ik dacht het wel : "Net goed!"

Onze trein kwam inmiddels ook aan en daar liep een jongetje van een jaar of vijf los richting het randje van het perron


Aangekomen in Winschoten moesten we nog een half uurtje lopen en toen waren we eindelijk thuis. We hadden met de bus kunen gaan of ons laten ophalen maar na al dat gedoe is het wel lekker om dat allemaal van je af te lopen in winterwonderland.
En nu maar hopen dat vanmiddag de treinen ons weer terug naar Rotterdam kunnen brengen... want ondanks de commercials van de NS over winteraanpassingen was het gisteren toch weer drama. Wij waren net op tijd weg, waren we later geweest dan hadden we niet weg gekund en ook mijn zus kon niet meer van Amsterdam naar Groningen komen. Het OV is leuk maar het blijft een kwestie van "Doet ie het of doet ie het niet?!
