Wat de beweegredenen van een fokker zijn om een hondje te plaatsen op fokkersvoorwaarden laat ik open, omdat ik vindt dat iedere fokker die dit doet daar zijn reden voor heeft. of dat een financiele kwestie is, of een lijn willen behouden.
In mijn geval gaan we 10 jaar terug, een leuke fokker van labradors, wonende in Drenthe, in een rijtjeshuis, leuke tuin, en twee schitterende teefjes in huis, een bruin en een zwart.
Wat doet het geval, het zijn mijn buren, leuk zou je denken, ja natuurlijk hartstikke leuk.
Ieder jaar werd er een nestje gefokt, en wat deed ik als ze weer eens met "hoofdpijn"in bed lag..............juist, de pups verzorgen, haar huishouden doen en haar hondjes uitlaten.
Begrijp me niet verkeerd, ik deed dit uit menselijk oogpunt en met plezier. We hadden gewoonweg een heel goed contact, al jaren.
Mijn golden retriever overleed (15 jaar oud ) en wat een leegte in huis.
Toen kreeg ik het aanbod van dit echtpaar om een teefje uit haar laatste nestje te behouden, en omdat ik geen hond meer had en er heel erg naar verlangde ging ik na even goed alle voors en tegens op een rijtje te hebben gezet accoord.
Het pupje werd geboren................en wat wil, het was het enig overlevende pupje uit het nestje van 8.
Een bruin meisje.
Dus wat zou er gaan gebeuren, dat was voor de fokker ook nog niet duidelijk.........dat kwam pas met de 11 de week.
Toen kreeg ik te horen dat dit pupje bij mij zou gaan komen.
Wat was ik blij, weer een hondje in huis.
Papieren ondertekend, een overeenkomst van de NLV???, waarin( bleek later) heel veel gewijzigd was door de fokker.
Maar ik was zo blij en vertrouwde deze mensen.
Het pupje groeide op, ik ging naar cursus, wandelde dagelijks in het recreatiegebied. Ze ging mee op de fiets , in een fietsmandje ( wel in een tuigje) en we fietste overal heen.
Een heerlijke tijd. Ik had regelmatig contact met de fokker, want die was inmiddels verhuisd naar een andere plaats in Drenthe
En toen..................kwam er een telefoontje. Het wordt tijd voor ringtraining omdat ze nu bijna een jaar oud was en ze uitgebracht moest worden op de shows.
Wist ik toen veel.............
Maar die ringtraining wilde de fokker graag bij haar thuis doen, want ze had inmiddels een kleine baby gekregen en dan vond ze dit makkelijker.
Ik ging natuurlijk accoord, want dat was de afspraak.
Ik had toendertijd geen auto, dus werd het hondje opgehaald door de fokker.
Afspraak was dat ze een weekje bij hun zou blijven en dan weer terug kwam.
Een week zonder hond.....dat zou moeilijk worden, maar gelukkig had ik voldoende afleiding met mijn andere hobby ( borduren)
Ik belde de volgende dag de fokker op hoe het hondje had geslapen.
positieve berichten, ze had goed geslapen. Mijn verdere doorvragen werd eigenlijk een beetje afgekapt, maar ja op dat moment had ik daar geen erg in.
Ze beloofde mij de volgende dag terug te bellen.
Dat gebeurde niet, dus ik bellen..................niemand thuis, nog eens proberen, een uurtje later, nog niemand thuis
Vreemd, want zo ging het een aantal dagen door, tot ik ze ineens aan de telefoon kreeg.
Nou toen brak mijn klomp, want het hondje had een gekneusde teen
en ik kreeg haar niet meer terug verbijstering allom, vraagtekens want hoe komt het hondje aan een gekneusde teen
ze liep perfect toen ze bij mij opgehaald was. Vragen die tot op de dag van vandaag onbeantwoord zijn.
Ik heb haar nooit meer terug gezien, en wel om de reden dat het tot een rechtszaak is gekomen, de rechter in zijn vonnis, deze fokker helaas volgens de stamboom ( toen ook nog eigendomsbewijs) moest erkennen als eigenaar, maar als kanttekening gebruikte na het lezen van het dossier als zeer onmenselijk.
Ik was kapot, werd opgenomen met hartproblemen en wilde niet eens meer verder.
Gelukkig had ik een stel hele goede vrienden om mij heen, en de maanden die daarop volgde stonden in het teken van de komst van een zwart labradortje..................Kayby, die mij als kado is gegeven.
Want ik had proceskosten die torenhoog waren.
Anderhalf jaar geleden stond ik ook op het punt om een reutje uit te plaatsen als mijn Parel een nestje zou krijgen.
Maar ben achteraf heel blij dat dit nooit gebeurt is. Er moet zo'n grote vertrouwensband zijn, en als je daar ook maar een moment aan twijfelt....... doe het dan niet.
Ik wil met mijn veel te lange verhaal niet alle fokkers over een kant scheren, want gelukkig ken ik ook een paar hele goede fokkers die dit wel allemaal op correcte wijze doen en ook zeer begaan zijn met hun uitgeplaatste hondjes en op een normale manier met hun pleegbaasjes omgaan.
Roef (Matcho) 18-04-2008
Keo 26-03-2009
