Ze lag naast mij op de bank te slapen. Mijn vriend kwam beneden en Miep werd wakker en draaide zich op haar rug, wilde verder draaien maar viel van de bank.
Wij schrokken en meteen kijken of ze niks had maar ze begon meteen te schokken, alle poten helemaal stijf. Dit duurde een seconde of 30 en toen leek ze wat bij te komen en probeerde op te staan. Haar achterpoten wilden niet meewerken en ze liet al haar urine lopen.
Mijn vriend heeft meteen het spoednummer van de dierenarts gebeld.
Inmiddels kon ze weer opstaan, zij het wat zwabberig. Ze was heel erg aanhankelijk.
Mijn vriend heeft zeker een half uur met de dierenarts gebeld. Deze heeft ons er helemaal doorheen gepraat. Hij heeft heel veel uitgelegd over epileptie en gaf aan dat we mochten langskomen als we dat wilden maar dat het niet nodig was.
Miep werd tijdens het gesprek weer helemaal de oude en wilde alweer spelen met haar favoriete speeltje.
De DA gaf wel aan dat het mogelijk erfelijk kan zijn omdat ze pas 7 maanden is maar dat er nu nog niks over te zeggen is. Naar wij weten was het haar eerste aanval.
Mocht ze nog een aanval krijgen moesten we wel langskomen.
We zijn ons werkelijk helemaal rot geschrokken, arme kleine Miepje!
Een groot gedeelte van de nacht hebben we het internet uitgepluist over epileptie bij honden. Dat heeft ons wel een beetje gerust gesteld.
Omdat het vrij veel voorkomt (niet lullig bedoeld overigens) en de honden tussen de aanvallen door gewone, gezonde honden zijn.
Bleagh, wat een rot avond was het



Esra (Avalon Hope of Eastside Forest)24-10-2005



