wat moet ik hier nu mee ?

[wobbetje]

Zoals jullie misschien wel weten is Wobbe reeds twee maal geopereerd van een levertumor. De eerste keer op 25 maart 2009 (toen gesprongen levertumor en dus spoedoperatie) en de tweede maal verleden jaar op 2 juni (toen is de volledige rechterkwab van de lever weggenomen). Normaal gezien moest ik terug een echo laten nemen verleden jaar in december. Ik heb het toen uitgesteld omdat ik er tegen op zag dat hij dan weer voor een dag binnen moet in de dierenkliniek. Ze brengen hem dan even in slaap en dan moet hij daar een hele dag blijven. Ik vind het zo zielig voor hem want je merkt wel dat hij er na al dat gedoe toch niet meer zo graag komt. En ik vond het toen toch wel even welletjes. Daar komt dan bij dat wanneer ze merken bij de echo dat de tumor terug is, er eigenlijk niet veel meer kan gedaan worden. Of ik moest echt zeggen dat hij opnieuw geopereerd moet worden. Maar hoever kan je gaan ? Dus eigenlijk gaat het er bij mij om : wat ben ik er mee als ik het weet..... ? Het probleem is dat Wobbe tot de dag vóór hij geopereerd wordt geen enkel symptoom vertoont. Het enige gevaar dat er is , is dat de tumor vroeg of laat springt en dan bloedt hij inwendig dood (dat is wat er de eerste maal is gebeurd, maar toen hebben ze hem met een spoedoperatie kunnen redden). Maar wanneer dat zal gebeuren weet niemand..... en nogmaals wat ben ik er mee dat ik dat weet als hij toch niet meer kan geopereerd worden.... ach ik vind dit zo moeilijk....
Wobbe is op dit ogenblik wel goed, alhoewel, deze week heeft hij al twee maal 's morgens vroeg moeten overgeven.... maar daarna eet en drinkt hij normaal......

Ik weet het niet..... wat denken jullie hierover.... ?

Groetjes
Martine en Wobbe

[Nino&Toosje]

Ik denk dat je daar eens in alle rust met je dierenarts over moet praten.
Je bent natuurlijk bang dat Wobbe pijn gaat lijden.
Ik weet niet wat er gebeurd als de lever scheurt. Hoe snel je dan bewusteloos raakt b.v.
Mijn lievelingshond had kanker . Toen wij dat vaststelden was ze in een licht roesje. Ik had haar nog weer wakker kunnen laten worden, maar de dierenarts zei dat binnen 2 tot 6 maanden de spieren en pezen zouden scheuren door het gezwel.
Geen haar op mijn hoofd dat ik haar dat mee wilde laten maken, want dat was wel heel pijnlijk geweest.
Ik heb toen direct besloten haar te laten gaan. Vreselijk,maar ik wist wel dat haar lijden bespaard is gebleven.
Ik zou aan de dierenarts vragen of Wobbe pijn zou hebben .
Dat zou voor mij de doorslag zijn.
Heel veel sterkte, het zijn altijd zulke moeilijke beslissingen.

[Veerle]

Pfoe wat lijkt me dat moeilijk zeg! Ik kan me inderdaad voorstellen dat je niet weet wat wijsheid is! Ik ben het wel eens met mijn voorganger dat het voor mij persoonlijk een verschil zou maken of er een hele lijdensweg in het vooruitzicht is of niet.... en dat kan de DA wel vertellen denk ik. Helaas kan ik je verder geen tips geven.
Ik wens je veel sterkte met het nemen van een beslissing!

[wobbetje]

Ik heb het er al met de dierenarts over gehad en volgens hem komt er bij een inwendige bloeding niet echt pijn aan te pas. Eigenlijk val je dan stilletjesaan in een soort slaap/coma waarna je overlijdt. Volgens hem is dit een zachte dood. Maar toch.... Ik zou hem zo graag nog minstens 3 jaar bij mij hebben....

[yari]

Dierenarts en echoscopiste Monique Lecluijze is een heel bekwame arts die dergelijke echo's naar mijn weten gewoon zonder narcose uitvoert.
Je bent er gewoon zelf bij, ze stelt de hond heel goed gerust en als het klaar is kan de hond gewoon direct weer mee naar huis.
Ik weet dat het voor jou niet naast de deur is, maar ik zou persoonlijk een hond met dat verleden en die leeftijd ook niet graag een roesje laten geven en een hele dag laten opnemen in een kliniek.

Verder begrijp ik je twijfels wel, maar toch denk ik dat je maar beter kunt weten hoe de zaken ervoor staan, dan dat je je achteraf wel voor je kop had kunnen slaan dat je een diertje zolang met mss wederom een tumor hebt door laten lopen.
Het zijn bikkels, vergeet dat niet. Pas als je wat gaat merken aan ze is het vaak al heel erg.
Mocht er in het slechtste geval weer sprake zijn van een tumor, dan denk ik dat het het meest hondwaardig is als je toch zelf als eigenaar dan rap ingrijpt, als je begrijpt wat ik bedoel...

Hier de website van Monique Lecluijze: http://www.dierenechocentrum.nl/dierenarts.htm" onclick="window.open(this.href);return false;

Sterkte en succes met het maken van een keuze.

[Brellow]

Dierenarts en echoscopiste Monique Lecluijze is een heel bekwame arts die dergelijke echo's naar mijn weten gewoon zonder narcose uitvoert.
Je bent er gewoon zelf bij, ze stelt de hond heel goed gerust en als het klaar is kan de hond gewoon direct weer mee naar huis.
Ik weet dat het voor jou niet naast de deur is, maar ik zou persoonlijk een hond met dat verleden en die leeftijd ook niet graag een roesje laten geven en een hele dag laten opnemen in een kliniek.

Verder begrijp ik je twijfels wel, maar toch denk ik dat je maar beter kunt weten hoe de zaken ervoor staan, dan dat je je achteraf wel voor je kop had kunnen slaan dat je een diertje zolang met mss wederom een tumor hebt door laten lopen.
Het zijn bikkels, vergeet dat niet. Pas als je wat gaat merken aan ze is het vaak al heel erg.
Mocht er in het slechtste geval weer sprake zijn van een tumor, dan denk ik dat het het meest hondwaardig is als je toch zelf als eigenaar dan rap ingrijpt, als je begrijpt wat ik bedoel...

Hier de website van Monique Lecluijze: http://www.dierenechocentrum.nl/dierenarts.htm" onclick="window.open(this.href);return false;

Sterkte en succes met het maken van een keuze.

helemaal mee eens

[FunnyNina]

[quote="yari"]Dierenarts en echoscopiste Monique Lecluijze is een heel bekwame arts die dergelijke echo's naar mijn weten gewoon zonder narcose uitvoert.
Je bent er gewoon zelf bij, ze stelt de hond heel goed gerust en als het klaar is kan de hond gewoon direct weer mee naar huis.
Ik weet dat het voor jou niet naast de deur is, maar ik zou persoonlijk een hond met dat verleden en die leeftijd ook niet graag een roesje laten geven en een hele dag laten opnemen in een kliniek.

Verder begrijp ik je twijfels wel, maar toch denk ik dat je maar beter kunt weten hoe de zaken ervoor staan, dan dat je je achteraf wel voor je kop had kunnen slaan dat je een diertje zolang met mss wederom een tumor hebt door laten lopen.
Het zijn bikkels, vergeet dat niet. Pas als je wat gaat merken aan ze is het vaak al heel erg.
Mocht er in het slechtste geval weer sprake zijn van een tumor, dan denk ik dat het het meest hondwaardig is als je toch zelf als eigenaar dan rap ingrijpt, als je begrijpt wat ik bedoel...


Hier ben ik het ook mee eens.
Sterkte

[wobbetje]

Het is inderdaad zo dat wanneer er terug een tumor zou worden vastgesteld dat je dan een beslissing moet nemen. Ik zou durven te denken in de richting van terug een operatie maar denk dan ook direkt : 3 zeer zware operaties op 2.5 jaar tijd..... plus de leeftijd van Wobbe .... 3 juni wordt hij 10. Aan de andere kant.... het is inderdaad een harde bikkel.... zelfs na die zware operaties was hij altijd vlug terug in beweging... hij werd s woensdags geopereerd en zondags moest ik hem al terug intomen...... Indien ik er voor zou kiezen om hem niet meer te laten opereren dan vind ik het probleem nog moeilijker want wobbe vertoont geen enkel symptoom.... ook al loopt hij dan met een tijdbom in zijn buik. De eerste keer toen de tumor was gescheurd heb ik de avond er voor nog met hem gespeeld en niets maar ook niets wees er op wat ons de volgende morgen te wachten stond. Zelfs toen meneer 1 liter bloed in zijn buik had, liep hij nog rond.... uiteraard merkte je toen wel dat er iets heel ernstigs aan de hand was.... Verleden jaar dan , toen de tumor terug was, heb ik gekozen voor de operatie vooraleer dat ding kon scheuren.
De operatie is gebeurd op 2 juni en ook toen was hij tot op de avond er voor vrolijk en blij ( en dat maakt het écht heel moeilijk hoor). Als het nu weer zo is, hoe kan ik dan in godsnaam beslissen om hem te laten inslapen terwijl hij uiterlijk gezond lijkt en vrolijk is , gewoon een gekke labrador..... Dat is iets heel anders tegenover je met een doodzieke hond zit die niet meer eet, drinkt , niet meer wil wandelen, pijn heeft, kortom geen leuke onbezorgde hond kan zijn. Dan ga je die stap toch iets makkelijker zetten omdat je dan met je gezond verstand wéét dat je ze dat niet mag aandoen. Maar in dit geval..... MOEILIJK hoor..... Ik heb het er ook al met de DA over gehad, maar die laat de beslissing liever aan mij over.....
Daarom weet ik niet of ik het wel wil weten hoe het nu met hem gesteld is.
Want áls ik het weet wat dan ? Dan kan de DA misschien zeggen het is al zo of zo groot en het kan scheuren binnen 2,3 of 6 maanden. En dan ??
Moet ik dan een afspraak maken op een bepaalde datum binnen bvb 2 maanden om hem dan te laten inslapen, goed wetend dat hij dan nog altijd even vrolijk en blij is als nu ? Ik kán dat écht niet hoor.

[daantjuh85]

Niet makkelijk Maar het blijft je vriend een voor en tegenspoed.
De ene keer zorgt hij voor jou en de andere keer zorg jij voor hem. Ik denk dat wij als diereneigenaren het voorrecht hebben dat wij de beslissing kunnen maken om de dieren uit hun leiden te verlossen of te beschermen tegen veel narigheid.
Zowel gevoel als denken zeggen andere dingen. Maar ik denk dat in dit soort situaties wel degelijk naar je verstand moet luisteren ook al kan je gevoel hier nog zo op tegenspelen.. Ik kan me voorstellen dat je gevoelsmatig het ENORM lastig en moeilijk vind. Maar ik hoop dat je vanuit je vriendje kijkt en wat wel of niet haalbaar is.
Onze vrienden hebben een hond gehad welke ook al op leeftijd was hoor, dus dat is iets makkelijker als een jonge hond. Maar de hond die had dus een tumor in haar achterste. Soms dan deed haar bespiering het even neit meer en viel ze zomaar om? Daaraan merkte ze dat er wat aan de hand was, na onderzoek dus kanker..
Maar ze was gewoon een enthouasiaste dame wie nog erg graag wilde! Op een gegeven moment kon ze haar plas niet meer ophouden en dit verergerde steeds meer. Maar de dame bleef zeer enthousiast en wilde graag aan de wandel, spelen etc. Ze heeft een tijd met een luier rond gelopen met ook wat medicatie, nadat ze terugviel. Maar evengoed ze bleef maar enthousiast en willen spelen. De dierenarts had al aangegeven dat ze niet lang meer zou hebben en toch heeft de dame het in totaal toch nog zeker een half jaar vol weten te houden, een half jaar vol verwennerij met lekkers, spelen en veeeeeel aandacht
Uiteindelijk heeft het baasje nadat het ineens slechter ging (hondje begon echt ouder te worden, sliep al veel, hoorde niet meer zo goed en zag ook neit meer zo goed, maar viel nog vaker om en had nu gewoon geen controle meer over wat er allemaal uitkwam van achteren. maar ondanks dat bleef ze een gezellige en vrolijke hond wie graag wilde spelen!) zelf de keuze gemaakt dat het zo niet langer kon (het blijft een verstandelijke keus, want gevoelsmatig wilde ze nog zo graag, was ze altijd vrolijk enzo!). Dat de dierenarts kwam had de dame zoiets van, oh nog meer aandacht, zullen we spelen? Met haar balletje in haar mond is ze uiteindelijk ingeslapen.
Het is geen gemakkelijke keuze geweest, want het hondje bleef maar enthousiast en zo graag willen spelen etc.. MAar verstandelijk gezien ging het nu toch wel erg hard achteruit, dus om het hondje voor pijn en erger te beschermen hebben zij uiteindelijk de keuze gemaakt..
Ik wens je onwijs veel succes en wijsheid! En geniet nog maar van de momenten samen met je vriendje, want in zoals het er nu uitziet is het allemaal onzeker en weet je eigenlijk nog niet veel.. (ik hoop dat ik niet verkeerd overkom met kritiek of iets hoor! Het is en blijft een eigen keuze die je moet gaan maken wat anderen ook zeggen. En ik hoop dat ik je met mijn verhaal een beetje geholpen heb/ kan steunen?
Nogmaals heel veel sterkte met de beslissing!

[Anna&Milow]

Ik zou zeggen, luister vooral naar je eigen gevoel hierover! Wij kunnen vanalles adviseren, maar jij kent je hond het beste. Ik heb een hond gehad (asbakkenrasje) waarvan ik wist dat hij terminaal was. Lever en nierfalen. Hij was al 17 jaar, maar toch. Ik had met de DA afgesproken dat we het per dag bekeken. Volgens haar had hij niet lang meer en kon ik het beter gelijk doen. Maar inderdaad.....hoe doe je dat? Hij speelde, jaagde achter de vogels aan...at en dronk goed en leek zich prima te voelen. Op een dag...leek hij zich niet goed te voelen. Trillen, niet eten en enorm aanhankelijk. Ik heb het twee dagen aangeken en toen gebeld. Ik vond het vreselijk dat het moest, maar wist wel dat het nu echt moest...en ik was blij hem verder lijden te kunnen besparen. Ik had er ondanks het verdriet een voldaan gevoel over. Ik denk dat als ik het eerder had gedaan toen hij zich nog zo goed voelde, ik me steeds had afgevraagd of ik hem niet te vroeg het leven ontnomen had.

Heel veel sterkte zeg!

[liesjeb]

Ik denk dat je vooral naar je eigen gevoel moet luisteren. Iedereen denkt hier toch anders over en handelt dus anders.
Ik zou persoonlijk zelf wel een echo willen en indien het inderdaad weer terug is, zou ik echt niet gelijk mijn hond laten inslapen. Wel zou ik onder strengere controle willen staan (dus vaker een echo, maar wel zonder roesje!).
Mensen die weten dat ze kanker hebben en niet meer beter worden, die geven we ook niet gelijk een spuitje. Die ondernemen vaak nog dingen die ze graag willen doen en kunnen daar ook nog van genieten. Zo zie ik dat ook bij honden: een spuitje is pas als het echt een ondraagbare lijdensweg wordt en geen vooruitzicht op betere tijden zijn....
Maar het kan ook goed zijn dat hij toch schoon is?! Ik begrijp je angst voor de echo, maar het kan ook een hele opluchting zijn als de uitslag goed is.

[sbientje]

ik vind trouwens ook dat als hij 2 keer zo goed uit de operatie komt... en hij is nog fit en gezond, dan zou ik het denk ik nog wel aandurven om hem eventueel opnieuw te laten opereren. Vind het dan ook geen doen om m in te laten slapen eigenlijk. Maup is met 11 jaar onder het mes geweest voor een baarmoederontsteking, en een jaar later voor een mammatumor.. die is ook nog prima hersteld. Denk dat je dat per hond moet bekijken

Volg je gevoel, zou ik zeggen

[wobbetje]

Vandaag met wobbetje naar de dierenarts geweest. Om het één en ander te bespreken en ook omdat hij weer verschrikkelijk aan zijn voorpoot had gelikt. Zo erg dat één kussen de afmetingen van twee kussens had aangenomen. Dus spuit gekregen tegen jeuk en ook pillen antibiotica meegekregen.
Dan heeft de DA goed zijn buik afgetast en kon toch al zeker geen vergrote lever voelen.
Dan nog even uitgelegd dat wobbe de laatste tijd en vooral de laatste weken toch wel érg traag wandelt. Hij wordt natuurlijk ouder plus zijn operatieverleden, maar toch. In vergelijking met hoe hij altijd geweest is (druk druk druk)dan valt het toch wel heel erg op. Zou eventueel een schilklierprobleem kunnen zijn.
Dus vrijdag wordt er bloed geprikt voor een algehele controle. Daarmee hopen we al een heel eind verder te komen. De echo is nog even op de lange baan geschoven.

Groetjes
Martine en Wobbe

[maria1]

Wat naar allemaal en ik begrijp je twijfels wel. Je wilt je maatje niet missen, wil dat hij "gewoon" gezond is. en als dat niet het geval is weet je het even niet meer.
Vrijdag maar even afwachten wat voor uitslag de bloedtest weer geeft.
Geniet maar zoveel mogelijk van Wobbe en ik wens jullie veel wijsheid en sterkte toe.