verder sluit ik me bij lupos aan,laat het achter je en geniet van je mooie bruine beer noah.
vreselijk dat er nog steeds van dit soort fokkers zijn,je verhaal staat helaas niet op zich zelf
super dat je je verhaal hier deelt met ons















Jutta schreef:Wat een verhaal. En wat een slechte fokker is dat dan toch. Maar gelukkig gaat het nu weer beter met Noah en dat ligt natuurlijk aan zijn superlieve en zorgzame baasjes. Ik hoop dat ik jullie ook een keertje bij een wandeling mag leren kennen.


Dat hoop ik ookAlice van Ginkel schreef:Hallo Sharon, ik heb net jouw verhaal gelezen. Jeetje zeg, wat een toestanden en een verdriet. Wat een rottijd hebben jullie meegemaakt. Ik kan me zo goed voorstellen als je manneke daar met twee geopereerde pootjes ligt je wel wat steun en medeleven kan gebruiken. Ik ben ontzettend blij voor je dat het goed is gegaan. Jullie hoeven jezelf niets te verwijten en zijn geweldige baasjes! Ik hoop dat Noah nog heel veel jaren in goede gezondheid bij jullie mag zijn en net zo mag genieten als Youri bij ons heeft gedaan ondanks zijn artrose. Want wat hou je veel van ze en hoe ouder ze gaan worden hoe intenser dat wordt. Je kan niet meer buiten hem! Heel veel geluk samen en een dikke knuffel van mij.
Veel liefs van Alice.
P.S. Jouw verhaal doet me weer terugdenken aan het moment dat we Youri bij de fokker gingen ophalen. Ook hij was de enige (gele) reu in het nest, we hoefden niet te kiezen. Hij was van ons!!!! De tijd is zo snel gegaan, ik mis hem nog steeds zo erg, vooral als het lente is. Geniet van je lieve mannetje.


Dat vind ik ook,andere fokkers die zo met je meeleven en hele goede adviezen geven.... je eigenlijk gewoon helpen en bijstaan alsof het om een puppie van hunzelf gaat.Lupos schreef:Ik blijf dit altijd heel moeilijk vinden om te lezen... wij hebben hetzelfde gehad met ons Nicki. Ook daar was goed contact met de fokker, tot dat ze ziek bleek. Toen was de fokker nooit meer thuis. Het gaat inderdaad niet om het geld, maar om het principe. Gewoon iemand die meeleeft! Het meest opvallende vind ik nog, dat ik dat meeleven wel van een andere fokker kreeg. Daar kon ik mijn hart luchten en die hielp mij wel als ze kon. Het is gewoon die steun, die praatpaal die je graag hebt als je zoiets met je hondje overkomt. Ik vind het verschrikkelijk om te lezen dat er weer iemand is die zo behandeld wordt door een fokker. Je bent helaas niet de enige, want er zijn meer voorbeelden bekend en dat is niet de manier hoe je met mensen en dieren omgaat vind ik.
Het is wel heerlijk om te lezen dat jouw mannetje zo is opgeknapt en je nu lekker kan genieten van hem![]()
![]()
Laat het achter je, sluit het hoofdstuk en begin aan een nieuw: jouw hondje, jij en je man genietend van het leven
