Vanavond was er even paniek in huis. Max begon ongeveer een uur na zijn eten te smakken en te kwijlen. Het leek erop alsof hij moest braken, maar dit tegen wilde houden. Wij hebben geprobeerd hem een beetje water te laten drinken, maar dit wilde hij niet. Na het kwijlen en smakken, begon hij vreemde bewegingen te maken met zijn hoofd (alsof hij aan het hikken was). Ik maakte mij meteen ongerust en begon na te denken wat het zou kunnen zijn. Vergiftigd was hij niet, hij had 's middags aan de lijn gelopen en had niks van de grond gegeten. Toen dacht ik na over een maagtorsie, daar had ik al eens van gehoord. Ik besloot op internet te gaan kijken en daar stonden een aantal van de symptomen die Max vertoonde. Uiteraard direct de dierenarts gebeld en na een telefonische anamnese had hij het idee dat Max wat misselijk was en dat er geen reden tot zorg was. Toen ik ophing, was ik er niet gerust op. Max had inderdaad geen dikke buik en maakte niet echt een zieke indruk. Ook had hij geen problemen met het aaien van zijn buikje. Maar voor de rest had hij verschillende symptomen die duiden op een maagtorsie. Inmiddels was ik helemaal in paniek en was ik bang dat wij Max al na 1 jaar moesten gaan missen. Roy was gelukkig een stuk rustiger en was het eens met de dierenarts, maar spoorde mij wel aan geen genoegen te nemen met het besluit van de dierenarts als ik er niet gerust op was. Dus toen nog maar eens gebeld en gevraagd voor een consult. Gelukkig woont de betreffende DA op 5 minuten loopafstand en waren wij zo daar. Onder het wandelen, kreeg ik al snel het idee dat ik het mis had. Hij knapte zienderogen op onder de wandeling en wilde zelfs met stokken slepen. Ook 'hikte' en smakte hij niet meer. Bij de DA werd Max uiteraard volledig enthousiast. De DA heeft hem nageken en wat kleine testjes gedaan om te kijken hoe hij op voedsel reageert. Ook heeft hij de temperatuur openomen en de buik gevoeld. Volgens de dierenarts is er geen sprake van een maagtorsie, maar is Max gewoon ergens misselijk van. Max was begin van deze week grieperig en volgens de DA kan dit een laatste rest van de griep zijn, die nu heerst onder honden. Wij hebben het advies gekregen om hem licht verteerbaar voedsel te geven en daarnaast kreeg Max een spuit tegen de misselijkheid.
Volgens de DA reageert een hond met een maagtorsie of beginnende maagtorsie heel anders. Die willen niet meer spelen, hebben een dikke buik, buik mag niet meer aangeraakt worden, blijven kwijlen en smakken, worden suf en rusteloos enz. De conclusie van de DA is: loze braakneigingen zonder duidelijke oorzaak.
Enerzijds schaam ik mij een beetje dat ik zo'n paniek heb gemaakt en dat ik het hele huis wild heb gekregen
Zelfs Max keek mij tijdens mijn hysterisch gedoe meewarrig aan
Anderzijds heb ik nu wel wat meer geruststelling nu hij gezien is door een dierenarts. Hoewel hij na de spuit minder smakt (hij heeft er toch nog wat last van), schrik ik toch iedere keer als hij weer begint....
Ik heb wel het idee dat ik 10 grijze haren rijker ben sinds 21:00.
Groetjes, Roy en Marjolein en een pootje van Max en Bob.
Pom (5-12-2012)
Karel (17-1-2015)
Harvey 30-07-2015
Inmiddels is de rust weer terug gekeerd. Mijn nacht was redelijk. Om Max wat beter in de gaten te kunnen houden, heeft hij op zijn kussen naast ons bed geslapen. Hij heeft regelmatig gesmakt en braakneigingen gehad. Ook nu smakt hij nog soms. Ik hoop wel dat hij het er gewoon uitgooit, dan is hij er waarschijnlijk vanaf. Wij gaan dadelijk joggen, maar wij laten Max thuis.