Nest bestaat uit 1 pup, wat doen we????
-
marina
- Grote hondenneus
- Berichten: 898
- Lid geworden op: 18 jul 2007, 11:25
- Locatie: zaltbommel
Geniet maar lekker van jullie beer ook een pup die als enig pup opgroeid heeft een eigen karakter en zal door de moeder gecorriceerd wotden als hij dingen doet die niet door de beugel kunnen.Het gemis aan broertjes en zusjes wordt wel opgvangen door aan wezige honden en door de fokker.Onze eerste lab kwam ook uit een nest van 1 en we hebben nooit en te nimmer problemen met hem gehad aleen was hij wat meer doorvoed 10 tepels voor hem alleen.
-
Tanja
- Hele grote hondenneus
- Berichten: 1118
- Lid geworden op: 20 feb 2008, 16:14
- Locatie: Valkenswaard
-
marielle75
- Middelgrote hondenneus
- Berichten: 559
- Lid geworden op: 26 okt 2010, 14:16
- Locatie: Rijswijk
-
Imca
- Hele grote hondenneus
- Berichten: 1420
- Lid geworden op: 25 feb 2011, 20:20
- Locatie: Monnickendam
- Contacteer:
-
Imca
- Hele grote hondenneus
- Berichten: 1420
- Lid geworden op: 25 feb 2011, 20:20
- Locatie: Monnickendam
- Contacteer:
Ik dacht in 1e instantie bij het zien van de foto, he??? Beer is toch een pup???
en toch zag ik pas dat het kleine hummeltje lekker bij zijn moeder lag, wat een lieverd!
en toch zag ik pas dat het kleine hummeltje lekker bij zijn moeder lag, wat een lieverd!
Joy (wel stamboom, geen stamboomnaam 26-01-2001)
Senna (Boggy Valley's Sarah 06-02-2011) Sil (Enjoy Just For Fun vd Ansjoros 18-04-2013)-
Sascha
- Hele grote hondenneus
- Berichten: 1824
- Lid geworden op: 10 dec 2003, 18:18
- Locatie: Tjalleberd
- Contacteer:
-
sharon66057
- Speurneus
- Berichten: 4468
- Lid geworden op: 12 jul 2009, 13:10
- Locatie: Lelystad
Noah
Keo 26-03-2009
Harvey 30-07-2015-
Jess
Ah, zie het topic nu pas.
Wat sneu zeg, dat de rest het niet overleeft heeft. De natuur kan zo hard zijn.
Ik kan me nog zo goed het dubbele gevoel herinneren toen wij het te horen kregen.
Aan de ene kant blij, omdat "jouw" pupje geboren is, maar aan de andere kan heb ik echt wel even zitten huilen. Ik kon op dat moment niet op en top gelukkig zijn.
Brego was verder trouwens wel helemaal gezond, al was hij iets aan de kleine kant.
Maar dankzij de ontzettende goede zorg en liefde die hij kreeg van Grietsje (Sascha hier) en haar gezin en honden is hij echt super gaan groeien.
Waar hij wel last van had, was dat hij wat lui was. Hij werd natuurlijk niet gestimuleerd door andere puppies en ging laat lopen. Daardoor waren zijn achterpoten in een verkeerde stand gaan staan en moest hij gespalkt worden. Hij lag nl in spreidstand en door de spalk werden zijn pootjes is de goede houding gedwongen.
Hij heeft er nooit last van gehad en huppelde al snel met de rest mee naar buiten. Met 9 weken was het helemaal in orde en mocht hij met ons mee naar huis.
Wat Roef al zegt, dat merk ik ook. Een labrador is al ontzettend enthousiast naar andere honden toe, maar bij Brego gaat het ver. Hij luistert verder echt goed hoor, ook wanneer hij los is en een hond ziet, maar aan de lijn......
Hij ziet dan helemaal niks meer en wilt perse naar die hond toe, terwijl we toch ook Aslan erbij hebben.
Ik heb nooit de link gelegd aan het ontbreken van nestgenootjes, maar aangezien Roef ook zo is lijkt het me een logische verklaring.
Hij is tegenover mensen trouwens ook heel erg aanhankelijk. Zeker tegenover mij. Waar ik ga is Brego en het heeft lang geduurd voordat hij eraan gewend was dat ik weer ging werken. Mijn man heeft regelmatig gezegd dat hij voor de deur zat te janken om me.
Ik vermoed dat die mensaanhankelijkheid daar ook door komt. Iedereen buiten is daar speciaal voor hem en hij moet en zal een aai of een knuffel krijgen van iedereen. Of hij ze nu kent of niet.
Hij heeft als pupje natuurlijk nooit de aandacht hoeven te delen. Iedereen was er voor hem.
Verder hebben we niks aan hem gemerkt. Hij is super gesocialiseerd door Grietsje, ze gaf hem alle extra's die hij nodig had en inmiddels is hij een kanjer van zeker 35 kilo geworden. Hij wordt in aug alweer 2 jaar en dat kleine pupje dat in die lege werpkist lag met alleen zijn moeder en een gigantische knuffel blijft toch een speciale hond.
Ik voel me in ieder geval vereerd en trots dat hij bij ons zijn leven mag slijten. En daar zijn we Griietsje nog elke dag dankbaar voor.
Dus ik wens je hetzelfde gevoel en leven toe met Beer. Dat gaat helemaal goedkomen.
Wat sneu zeg, dat de rest het niet overleeft heeft. De natuur kan zo hard zijn.
Ik kan me nog zo goed het dubbele gevoel herinneren toen wij het te horen kregen.
Aan de ene kant blij, omdat "jouw" pupje geboren is, maar aan de andere kan heb ik echt wel even zitten huilen. Ik kon op dat moment niet op en top gelukkig zijn.
Brego was verder trouwens wel helemaal gezond, al was hij iets aan de kleine kant.
Maar dankzij de ontzettende goede zorg en liefde die hij kreeg van Grietsje (Sascha hier) en haar gezin en honden is hij echt super gaan groeien.
Waar hij wel last van had, was dat hij wat lui was. Hij werd natuurlijk niet gestimuleerd door andere puppies en ging laat lopen. Daardoor waren zijn achterpoten in een verkeerde stand gaan staan en moest hij gespalkt worden. Hij lag nl in spreidstand en door de spalk werden zijn pootjes is de goede houding gedwongen.
Hij heeft er nooit last van gehad en huppelde al snel met de rest mee naar buiten. Met 9 weken was het helemaal in orde en mocht hij met ons mee naar huis.
Wat Roef al zegt, dat merk ik ook. Een labrador is al ontzettend enthousiast naar andere honden toe, maar bij Brego gaat het ver. Hij luistert verder echt goed hoor, ook wanneer hij los is en een hond ziet, maar aan de lijn......
Hij ziet dan helemaal niks meer en wilt perse naar die hond toe, terwijl we toch ook Aslan erbij hebben.
Ik heb nooit de link gelegd aan het ontbreken van nestgenootjes, maar aangezien Roef ook zo is lijkt het me een logische verklaring.
Hij is tegenover mensen trouwens ook heel erg aanhankelijk. Zeker tegenover mij. Waar ik ga is Brego en het heeft lang geduurd voordat hij eraan gewend was dat ik weer ging werken. Mijn man heeft regelmatig gezegd dat hij voor de deur zat te janken om me.
Ik vermoed dat die mensaanhankelijkheid daar ook door komt. Iedereen buiten is daar speciaal voor hem en hij moet en zal een aai of een knuffel krijgen van iedereen. Of hij ze nu kent of niet.
Hij heeft als pupje natuurlijk nooit de aandacht hoeven te delen. Iedereen was er voor hem.
Verder hebben we niks aan hem gemerkt. Hij is super gesocialiseerd door Grietsje, ze gaf hem alle extra's die hij nodig had en inmiddels is hij een kanjer van zeker 35 kilo geworden. Hij wordt in aug alweer 2 jaar en dat kleine pupje dat in die lege werpkist lag met alleen zijn moeder en een gigantische knuffel blijft toch een speciale hond.
Ik voel me in ieder geval vereerd en trots dat hij bij ons zijn leven mag slijten. En daar zijn we Griietsje nog elke dag dankbaar voor.
Dus ik wens je hetzelfde gevoel en leven toe met Beer. Dat gaat helemaal goedkomen.