Roxy is hem WEER gesmeerd

[Roxy11]

Hellup!!

Roxy is nu 5 maanden oud. We gaan iedere dag met haar naar het bos en van onze hondenschool moet ik haar daar los laten lopen. Want ze moet het leren. En natuurlijk vinden we het voor haar ook leuk om los te lopen, voor onszelf trouwens ook.

Maar die rakker smeert hem steeds....

Natuurlijk hebben we heel veel geoefend met snoepjes en Kom Voor. Nu heb ik ook al een fluitje gekocht en krijgt ze iets lekkers als ze goed terug komt.
Maar als er een jogger komt, dan kan ik roepen of fluiten wat ik wil, maar ze gaat erachter aan. Als die jogger doorloopt, loopt zij mee.
Dan ziet en hoort ze mij niet meer en loopt gerust een kilometer weg. Ik roepen naar die jogger om aub te stoppen. Als ze dan niet stoppen, loopt ze gewoon ECHT weg.

Ze ziet natuurlijk geen gevaar. Ons bos ligt tussen een weg met veel verkeer en een treinspoor. Ik voel me er echt rot onder.

Ook andere bewegende "dingen" gaat ze achteraan, honden-vogels-mensen. Hebben jullie tips?

Is er misschien hier in Noord-Holland een training hiervoor. Dus geen G&G, maar echt praktijktraining in het bos ofzo?

Eigenlijk is het nu helemaal niet meer zo leuk om naar het bos te gaan. Ik mijd ook al de drukkere tijden.

Jullie ervaringen en tips zijn meer dan welkom.

[jeltje]

Hè wat vervelend dat ze steeds weg loopt, op deze leeftijd is ook echt alles interessant voor ze, vooral iets wat beweegt. Ik zou haar voorlopig niet meer los laten en flink gaan trainen aan een lange lijn. Pas als dat goed gaat, weer een keer los proberen. Succes hoor, komt vast goed.

[Merle]

Tijdelijk aan de lange lijn is een goed optie. Klinkt misschien raar, maar kan me voorstellen dat je met allerlei 'rampscenario's' met haar naar het bos gaat of dat je er teminste aan denkt 'wat als.....'. Misschien makkelijk gezegd maar het helpt soms om haar 'vertrouwen' te geven, en zorg dat jij het allerleukst ben in het bos.
Moos heeft soms ook de neiging om ineens een hardloper interessanter vindt. Voordat hij daadwerkelijk besluit om de benen te nemen sta ik enthousiast met zn favo speeltje of ren ik vooruit en 'doe gek', dan ben ik op dat moment net iets 'gekker' en is het leuker om mij achterna te rennen . Het werkt en ook lijn ik hem niet gelijk aan als hij netjes komt. Ohohoh wat zullen andere mensen wel niet denken als ze me in de weer zien..........
Succes!

[doggie]

Ik heb Leentje vanaf een maand of 7 ook aan de lange lijn uitgelaten.
Alleen op stukken waar ik zeker wist dat ik geen andere mensen tegenzou komen, mocht ze los, of heel vroeg 's ochtends, als er toch verder niemand liep.
Als je Roxy nu te vaak laat gaan, leert ze fout gedrag aan, ze heeft nl elke keer succes, hoort jou roepen en daar hoeft ze helemaal niet naar teluisteren, achter die hardloper aan is vééél leuker voor haar. Daar kan geen piepspeeltje oid tegenop op deze leeftijd volgens mij.
Ik laat Leentje tegenwoordig, ze is nu 14 maanden, af en toe los als ik vind dat ze mag spelen met andere honden. En bij hardlopers roep ik haar bij me en dat lukt eigenlijk prima.
Het is een tijdje niet zo leuk wandelen aan de lange lijn, zeker als je ander hondeneigenaren tegenkomt die het maar onzin vinden: "ze moet toch kunnen spelen??" , en dus hun hond vrolijk naar jouw hond laten gaan, zodat je met een onwillige hond aan een lange lijn loopt te worstelen En dan nog de opmerking krijgen: waarom trek je zo aan die hond?
Maar ik merk dat het echt resultaat oplevert, dus als ik jou was, zou ik een lange lijn gaan gebruiken.

[Laboriginals]

Met zo´n hondje moet je inderdaad ogen in je rug hebben en constant rondkijken of er iets aankomt wat misschien interessant voor hem is. En dan proberen de verleiding voor te zijn en desnoods even aanlijnen tot de verleiding weg is.

Zojuist liep ik met mijn 4 honden op een kilometers lang zandpad langs het bos. Ineens kwamen een eindje verderop een paar militairen in vol ornaat uit het bos Dat ziet er natuurlijk heel raar uit in de ogen van mijn jonge honden Pip en Dazzle en dan willen ze er nog wel eens blaffend op af stormen Gelukkig had ik die militairen een fractie eerder gezien dan zij. Op zo´n moment draai ik meteen om, ga springen, rennen, roepen. Dazzle en Pip kozen gelukkig om achter mij aan te gaan i.p.v. naar die soldaten, zodat ik ze kon aanlijnen en langs die militairen kon lopen. Twintig meter verder mogen ze weer los. Als ik een ruiter zie aankomen in de verte, roep ik ze bij me en laat ze zitten tot de ruiter langs is. Dan blijf ik wel steeds naar Dazzle kijken want als ze maar een vin verroert, kan ik corrigeren, anders ben ik te laat en is ze alsnog achter het paard aan
Ook als we in het bos lopen en ik zie ineens de neus van Dazzle omhoog gaan, brul ik meteen NEE en sta ik bij haar. Dan heeft ze iets geroken en voordat ze ook maar kan bedenken dat ze daar achteraan kan gaan, heb ik die gedachte al in de kiem gesmoord

Met een jonge loslopende hond moet je inderdaad héél goed opletten. Zowel naar de lichaamstaal van je hond kijken als de omgeving in de gaten houden en héél goed anticiperen.

Hanneke

[EricaM]

Bram was eigenlijk precies zo. Maar inmiddels gaat het stukken beter.
Het betekent wel heel alert zijn als je aan het wandelen bent. Zo probeer ik Bram ook altijd voor te zijn en pak ik het net als Hanneke aan. Direct afleiding zoeken, laten zitten en belonen tot het "gevaar"geweken is.

En natuurlijk zijn we ook wel eens te laat, maar achter joggers, fietsers etc. gaat ie inmiddels niet meer aan. En ook voetgangers zonder hond kunnen meestal gewoon hun gang gaan, zonder dat Bram ze lastig valt.

Veel succes. En de aanhouder wint.