Hi Aileen,
Wat vervelend voor digger, ook nog zo jong!
Mijn Pien is op 19 april geopereerd aan haar knie, ook een patella luxatie. Gelukkig wel maar aan een kant, hoewel de andere knie wel te forceren is maar dit hebben we nog nooit spontaan zien gebeuren gelukkig. De hoop is dus dat deze knie goed blijft, zeker nu ze aan haar 'slechte' knie is geopereerd.
Pien is geopereerd door dr. Krooshof van de Kerkelanden kliniek in Hilversum, zij is ook orthopedisch specialist. De operatie was gelukkig erg goed gegaan, het bleek bij haar dat een pees vanuit haar knie naar beneden niet goed recht stond maar schuin, waardoor er zeg maar continu spanning op stond en hierdoor de knie heel makkelijk uit de kom kon. Deze is rechtgezet en vervolgens ook nog vastgezet met drie pinnetjes. De knieschijf zelf en de gleuf waar de knie in ligt waren gelukkig goed, er hoefde dus niks aan het bot gedaan te worden, wat vooral erg scheelt in de pijn na de operatie. Dat zag je ook, zeker de laatste paar weken voor haar operatie had ze er veel last van, vooral bij opstaan, of dus eigenlijk bij het beginnen met lopen. Dan hing haar poot een paar stappen in de lucht en moest je haar poot af en toe strekken om hem weer in de kom te krijgen, zo sneu..
De revalidatie vond ik zelf zeker in het begin best zwaar, voornamelijk omdat ze gewoon echt niks mogen! De eerste drie dagen liep ze ook op drie poten omdat ze nog niet op haar geopereerde poot durfde te staan. Dus zeker in het begin echt alleen maar even naar het uitlaatveldje om de hoek en weer terug. Er constant voor zorgen dat ze geen gekke bewegingen maakt, dus niet achter blaadjes aan buiten etc. Maar ook in huis, niet per ongeluk opspringen, uitglijden, wild doen. Speeltjes aan de kant want ook daar mag niet mee gespeeld worden. En ja, het gekke is dat het me best veel energie kostte, gewoon omdat je er steeds op let en mee bezig bent, daar wordt je best moet van

. Ook steeds in en uit de auto tillen, in plaats van dat ze dit zelf mocht, valt met ruim 31 kilo niet mee...

Dus nee, leuk was het zeker niet maar je moet er even doorheen. En ik moet zeggen dat het (achteraf gezien) toch wel heel snel goed is gegaan. Je moet vooral ook goed kijken hoeveel ze kunnen qua lopen, want op een gegeven moment (na een week of vijf) moet je het lopen ook juist weer gaan opbouwen. En als het goed gaat kun je beginnen met een paar meter in de draf te lopen bijvoorbeeld, zodat het met de spieropbouw ook weer goed komt.
De operatie van Pien is nu 11 weken geleden en ik ga inmiddels wel weer af en toe naar het bos waar ze lekker los kan lopen, maar dan max. 20 minuten en ik zorg er voor dat ze geen andere honden tegenkomt om mee te spelen, gewoon omdat ik bang ben dat ze dan wild gaan rennen en van die korte wendigen gaat maken dat gewoon echt niet goed voor haar is. En natuurlijk komt het moment dat ze wel weer met honden gaat spelen, maar op dit moment stel ik dat liever nog een aantal weken extra uit, hoe leuk ze het ook zou vinden want het is natuurlijk ook nog een jonge hond van 1,5 jaar oud!!
Wij zijn trouwens zes weken na de operatie teruggegaan voor controle en toen al zag het er goed uit. Ook nu heb ik gelukkig nooit meer de problemen gezien die ze voor de operatie had, dus ik durf er wel een beetje van uit te gaan dat de operatie geslaagd is.
In ieder geval heel veel succes met jouw digger, het wordt even een moeilijke tijd maar je moet maar denken dat hij straks weer lekker alles kan doen, daar doe je het voor!
