inmiddels zijn we bijna 6 weken verder. En ik vind het vreselijk thuiskomen, in een huis zonder hond. Ik verwacht haar nog steeds iedere keer. Niks aan, ik mis haar echt. Voor haar was het zo beter, voor mij.. not so much.
inmiddels zijn we bijna 6 weken verder. En ik vind het vreselijk thuiskomen, in een huis zonder hond. Ik verwacht haar nog steeds iedere keer. Niks aan, ik mis haar echt. Voor haar was het zo beter, voor mij.. not so much.
ik ga met je mee Boukje... veel knuffels
Groetjes Tilly
Pootje van Gina & Akka
*Er is op de wereld geen betere psychiatrie, dan een hond die je gezicht aflikt*
inmiddels zijn we bijna 6 weken verder. En ik vind het vreselijk thuiskomen, in een huis zonder hond. Ik verwacht haar nog steeds iedere keer. Niks aan, ik mis haar echt. Voor haar was het zo beter, voor mij.. not so much.
Ik kan me er iets bij voorstellen. Ik mis al één poes terwijl we nog vier katten en twee honden overhouden Inderdaad die vaste momentjes die zo in je systeem zitten dat je zo'n beest op dat moment verwacht.
Een leeg huis... ik moet er niet aan denken!
Heb je zin om een keertje te wandelen?
Groetjes van Brigitte & Zoo
Bedankt Marjolein, hij is top!
Ik stond ook achter mijn beslissing om Buddy te laten gaan. Toen hij was vertrokken kreeg ik echt meteen een gerust gevoel. Ergens was ik blij voor Buddy dat hij het nu goed heeft. Geen pijn meer enz. Maar voor mij was het gewoon verschrikkelijk.
De eerste maanden durfde ik niet naar binnen als niemand thuis was, want dan werd ik gek van verdriet. Daarna ging het redelijk als ik Lucky bij me had. Ook al wist ik dat Budje dood was heb ik toch vaker een flits van een seconde dat ik dacht dat Budje voor de deur zou staan als ik binnen zou komen. Of als ik de keuken in liep ik heel even dacht dat Budje ook mee de keuken in zou gaan. Of als ik iets doe en hij aandacht wilt hebben door een blafje te gaan geven. Ik verwachtte ook dingen van hem maar die alsmaar niet komen. Geeft je een raar gevoel. Allemaal van die dingetjes zijn een gewoonte van je geworden en je moet er nog aan wennen dat er niets meer gebeurt als je van die dingen doet waarbij je maupie verwacht.
Sinds de komst van Digger is het stukken beter met me gegaan. Nu denk ik nog iedere dag aan budje natuurlijk. Hem vergeet ik nooit meer, maar het is wel draaglijker geworden.
Sabine, 6 weken is nog maar heel kort geleden. Het zou gek zijn als je Maupie niet zo zou missen. Ze is jarenlang in jullie leven geweest en jullie hadden een goede band met elkaar. Dat verdwijnt niet, al is ze er niet meer. In je hart zijn jullie 2 nog altijd samen.
Heel veel sterkte meis!
Het is hier nog steeds zo stil zonder jou...
Ik heb 14 jaar en 8 maanden lang zo intens van je genoten.
Pandora schreef:Ik kan me er iets bij voorstellen. Ik mis al één poes terwijl we nog vier katten en twee honden overhouden Inderdaad die vaste momentjes die zo in je systeem zitten dat je zo'n beest op dat moment verwacht.
Een leeg huis... ik moet er niet aan denken!
Heb je zin om een keertje te wandelen?
natuurlijk, daar heb ik altijd zin in Zullen we even pb-en ove reen datum en plaats?
bedankt allemaal jullie zijn erg lief haha. Het zal idd nog wel wat meer tijd nodig hebben ja. Ach, het is ook niet erg verder, ik wil haar ook niet vergeten ofzo
sbientje schreef:bedankt allemaal jullie zijn erg lief haha. Het zal idd nog wel wat meer tijd nodig hebben ja. Ach, het is ook niet erg verder, ik wil haar ook niet vergeten ofzo
Ja gek hé, dat je verdriet dan ook een 'mooie' kant heeft: je wilt haar niet vergeten, dus móet je je wel verdrietig voelen, en dat voelt dan weer goed ofzo. Bitter zoet verdriet.....
Komt wel goed met jou
Het gemis blijft, maar wordt ook anders. Denken aan de leuke dingen, tijden zonder de pijn.. Mijn eerste honden mis ik nog steeds, denk wel hoofdzakelijk nog aan de leuke dingen. Dan komt er wel weer een glimlach..de lieverds.
Inderdaad die vaste momentjes die zo in je systeem zitten dat je zo'n beest op dat moment verwacht.
Pom (5-12-2012)
Karel (17-1-2015)
Action; Chelbo v/h Hakkershof 9-6-2002---- R.I.P 30-10-2012
Noah