1 week geleden hebben we je uit je lijden verlost.
Je zit in iedere seconde van mijn dag.
We huilen om je, maar ook lachen ook om je.
De kleine streekjes die je had...de gekke bekjes die je kon trekken.
Of het maf liggen in je mand en bench.
Vermaak je je daar waar je nu bent?
Wetend dat je geen pijn hebt, doet mij zo goed.
Zondag ga ik 1 foto van jou mooi bewerken en laten afdrukken.
Die lijst ik in en ik zet je foto dan bij oma op het kastje in de kamer.
Ze heeft je niet gekend, ze is al ruim 2 jaar dood, maar ik weet zeker
dat ook zij zich over je ontfermd.
Dag lieve schat
