Nadat ik in 2009 onze labrador Wammes verloor,en met ongekend veel verdriet achter bleef,kozen we al snel voor een nieuwe labrador-pup.Het werd onze 3e hond,dus we dachten dat we wel wisten waar we aan begonnen.Niet dus,want elke hond is anders.Floyd ging puberen en ook in het begin hebben we in die strenge winter zoveel werk met hem gehad.Hij bevestigde door zijn gedrag juist het gemis van mijn oude vertrouwde wammesje.Ik heb hem zo vervloekt,helemaal verrot gescholden door mijn tranen heen,en toen ook dit jaar mijn moeder overleed voelde het alsof alles wat ik zo lief had van afgenomen werd.
Ik miste die zondagmorgenmomenten,zo zorgeloos met Wammes aan mijn zij.Och lieve schat ik kan je zelfs nu nog zo missen
maar langzaam aan groeide er toch iets in mij dat liefde heet.Liefde voor jou Floyd,je kreeg ook wel in de gaten dat dit niet de bedoeling was en jij zo niet in ons leven paste.Je pubertijd was voorbij,en een compleet andere hond deelde vanaf toen ons leven.Ik kreeg eindelijk weer rust en ruimte in mijn leven,waarin ik mezelf verloren was.Vanmorgen vroeg liep ik met jou door de mistige morgen en een rode zon aan de hemel in de natuur die ik zo lief heb en de rust en ruimte die ik zo koester.Een specht verwelkomde ons en een eekhoorntje schoot voor onze voeten weg.Intens gelukkig na deze wandeling zit ik nu aan mijn ontbijt,net als vroeger met Wammes,lig jij nu op mijn voeten te slapen,je warme lijf maakt me rustig en ik kan weer op mijn gemak de Libelle lezen.We hebben een lange weg,letterlijk moeten af leggen,maar nu is het dan zover.Eindelijk,want wat heb ik hier lang naar verlangd............................Mousy
Zeker een mooi verhaal.................