... ze hadden blijkbaar onderweg één of andere geweldig interessante sloot gepasseerd.... nu ze keken allebei verschrikt achterom maar bleven in het midden van de weg lopen... ik mijn raam opengedaan en geroepen en ze bleven allebei staan en kwamen naar mij toe.... wagen aan de kant. Gelukkig hadden ze allebei een lederen halsband aan en ze waren ontzettend lief... alleen.... kei-smerig.... de boxer had een halsband met zijn naam en GSM nr.... maar... ik had mijn leesbril niet op... die lag in het etuitje in mijn handtas in de auto.... en ik stond daar met mijn twee handen vol hond... moeilijk... ondertussen had ik de labrador moeten loslaten en die was verdergelopen... gelukkig keerde hij terug... op de duur was het mij toch gelukt om het gsm nr te lezen.... maar er nam niemand op 
... uiteindelijk kwam er van ver uit het bos een koppel aangelopen, mevrouw helemaal in paniek en al roepend.... het zijn die van ons hoor..... we zijn er al heel de morgen naar op zoek.... wie heeft hen gevonden ? .... beetje rare vraag vond ik vermits ik hen beide vasthad....Er kon zelfs nog een bedankje af van de mevrouw, van de meneer niet....maar eind goed al goed.... ze waren dus losgebroken.... hondjes terug meer naar huis... ik ook met een keivieze jeansbroek... langs beide kanten vol slootdrek.... ik zat gewoon te stinken in mijn auto.... dus thuis maar eventjes omgekleed en broek in de was....
En ondanks alle verdriet om Wobbe was ik toch blij dat ik deze twee kerels had kunnen helpen.... honden zijn toch echt wel mijn ding...
Groetjes
Martine
sommige mensen!
Roef (Matcho) 18-04-2008
Goed van je dat je ze geholpen hebt!
Wat goed van je,zeg!