angst voor honden

[Lupos]

Op dit moment ben ik met onze gemeente bezig met het project "help! Ik ben bang voor honden". Het betreft een groep kinderen tussen de 6 en 8 jaar oud, welke angstig zijn voor honden. Wat mij echter opvalt, is dat zij grotendeels angstig zijn voor (wan) gedrag van honden, niet voor de hond op zich. Hoewel een herder groot, imposant en enigszins intimiderend is, vinden zij dit doorgaans toch minder eng dan een klein hondje dat op hen afrent en gaat blaffen.
Globaal gaven zij een paar angsten aan:
- angst voor blaffende honden
- honden die op hen afrennen of achter hen aanrennen
- honden die opspringen
- honden die happen/bijten

Wat ik tevens erg opvallend vond uit deze trainingen, waren de opmerkingen van zowel kinderen als ouders over de toedracht van de gedragingen. Honden die dit wangedrag vertonen (en het gaat dan vooral om honden buiten, of op visite bij kennissen/familie) is dat men steevast te horen krijgt "maar hij doet niks hoor!"
Op mijn antwoord "een hond doet altijd wat, en dus is het geen vrijbrief om op jouw kids af te stuiven" waren ze het er allemaal over eens: waarom moeten wij eigenlijk accepteren dat een hond die "niks doet" de angst van de kinderen blijft aanwakkeren door te blaffen/springen/happen/rennen?

Wat mij nog verder verbaast, is dat een hondeneigenaar doorgaans niets meer onderneemt dan de opmerking "hij doet niks hoor!" en de hond hierop verder niet onder commando neemt, maar de hond-die-niks-doet richting de kinderen laat gaan.
Er zit ook een jongen tussen die zo'n "hij doet niks hoor" trof, en hierbij in zijn kuiten is gebeten toen hij een stap opzij deed. Gek he dat hij angstig is?

Op dit moment zijn we bezig de kinderen te leren hoe ze zich moeten gedragen in een situatie waarbij de eigenaar zijn verantwoordelijkheid niet neemt. Anderzijds speelt er ook door mijn hoofd: waarom lopen er zoveel honden los, op straat, in een woonwijk, in het bos, die zo slecht luisteren? En waarom vinden veel eigenaren dat eigenlijk wel prima "hij moet ook hond zijn" of "dit is toch een losloop gebied" of "je moet wel verdraagzaam zijn naar elkaar" of "hij doet niks" ?

[renate]

Wat goed dat je met jullie gemeente hiermee bezig bent
En het zinnetje "hij doet niks" klopt niet, als een hond springt doet hij wel iets, hij springt namelijk. Ik heb een moeder die bang is voor honden ( ook voor de mijne ) en daardoor weet ik hoe iemand zich voelt die bang is voor honden. Daarom houd ik altijd als ik volwassenen of kinderen zie mijn honden bij me ( ook in een losloopgebied ). Het zijn je eigen dieren en andere horen daar geen last van te hebben ook al "doet die niks".

[esmoezie]

Tja "hij doet niks" is natuurlijk een loze opmerking bij dit soort gedrag.
Ik laat mijn hond alleen los op plekken waar anderen er geen last van hebben.

Maar als we met een groep honden gaan wandelen en iemand neemt zijn kind mee, die ook nog angstig is, dan is dat niet zo handig natuurlijk. Keo ging op een gegeven moment eens bij haar kijken (niet springen of wat dan ook) en ze zet het op een gillen en jammeren... Tja, dan blijft Keo nog wel even hangen, want dat is interessant. Heb hem wel weggehaald uit de situatie hoor.
Het lijkt me goed dat kinderen leren wat voor gedrag zij zelf moeten laten zien in aanwezigheid van een hond.

Mijn neefjes zijn allesbehalve bang van honden (hebben er zelf 3), maar gaan rennen, gillen, piepen, op de grond bij Keo liggen enzovoorts. Alles wat Keo zeker niet rustig zal houden. En niet omdat ze niet voorgelicht zijn, maar omdat ze het leuk vinden om hem uit te dagen .
Keo is een schat voor ze, maar ik moet me steeds wel in allerlei bochten wringen om leed te voorkomen. Hij is namelijk niet opgegroeit met kinderen, dus ik vertrouw hem niet voor 100%.

Dus ik denk dat veel kinderen nog veel kunnen leren. Maar ik vind ook dat mensen de verantwoordelijkheid moeten nemen voor hun eigen hond en moeten voorkomen dat ze overlast bezorgen aan anderen.

[Lupos]

Dus ik denk dat veel kinderen nog veel kunnen leren. Maar ik vind ook dat mensen de verantwoordelijkheid moeten nemen voor hun eigen hond en moeten voorkomen dat ze overlast bezorgen aan anderen.

Dit is ook het doel van deze cursus de kinderen leren vanuit het oogpunt van de hond waarom hij doet, wat hij doet.
Maar, ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het niet alleen ligt aan de kinderen die angstig/onnatuurlijk reageren. Want ook dan: als een kind langs komt rennen en gillen, kan ik nog steeds mijn honden gewoon bij me roepen... Als ik wandel met iemand die een kind bij zich heeft die bang is voor honden, dan houd ik mijn honden dus aan de voet, zodat voor het kind voorspelbaar is waar ze lopen. Allemaal kleine mogelijkheden om de angst iets draaglijker te maken of zelfs te verminderen!

[Kay]

Heel stuk getikt... Weg Poging 2

Tsja, dat veel kinderen bang voor honden zijn zal vast te maken hebben met sommige honden, maar toch denk ik ook dat er een groot deel zit in de opvoeding van kinderen.
Ik vraag me werkelijk waar af waarom kinderen mijn honden (zonder te vragen) aanraken, proberen te lokken met een hoog piepstemmetje en wild in de ruimte slaan omdat ze het leuk en/of eng vinden terwijl (mijn) honden kinderen in 1e instantie volledig negeren....
En ouders die dan boos worden op ons omdat ik vraag of ze dat niet willen doen, want ik heb een labje en die zijn dol op kinderen dus ik moet ze gewoon laten
Hoevaak zie je niet dat kinderen maar wat graag een hond willen aaien die buiten bij een winkel aan de haak ligt ? Levensgevaarlijk in mijn ogen, maar ouders laten hun kinderen dat gewoon doen ?!?!!?

Ook verbaas ik me over ouders die bij voorbaat al zeggen tegen hun kinderen "loop maar even om, die hond is vies/eng/groot/wild enz"

Onze honden hebben niets met kinderen, Kay gaat vaak apart liggen (want die word snel enthousiast/wild van hoge stemmetjes en wild gedrag in de ruimte dus zoekt liever zijn eigen plekje) en Daan ondergaat alles.
Met Daan heb ik dus ook minder last als kinderen ongevraagd aan hem zitten omdat die het gelaten toelaat, maar Kay... Tsja die kan wel ineens zijn lompe kop optillen waarbij de standaard opmerking van kinderen dan is "oh hij bijt"

En zo ook toen Kay jong was, Kay was lekker een balletje uit het water aan het apporteren, toen een paar kinderen (die aan de overkant aan het zwemmen waren) bedachten Kay wel te kunnen lokken door met takken op het water te slaan en lokgeluidjes te maken.
Tsja, Kay (die ze in 1e instantie negeerde) kon dit niet negeren en hoorde ons geroep ineens niet meer en zwom om de kinderen af.
1 meisje zwom weg en bleef hem uitdagend roepen -> gevolg, Kay zwom haar achterna en was sneller en zwom langs haar maar raakte met zijn poot haar arm waardoor het meisje een paar schrammen had.
Een paar minuten later had ik een scheldende moeder aan mijn deur want mijn hond was aggressief en had haar dochter aangevallen ??
Na onze uitleg begreep de mevrouw het verhaal volledig en kreeg de dochter flink op haar kop voor het verdraaien van het verhaal en eindigde ze met de opmerking "eigen schuld dikke ...."
Maar goed, als zo'n moeder dus niet voor reden vatbaar is gaan de verhalen rond dat honden (in dit geval mijn hond) wild en eng zouden zijn.

Kortom, in mijn ogen is er voor beide partijen werk aan de winkel -> eigenaren houden hun hond in de gaten/voeden hun hond op met kinderen en de kinderen zullen moeten leren hoe ze met honden om moeten gaan

[Kay]

Er zit ook een jongen tussen die zo'n "hij doet niks hoor" trof, en hierbij in zijn kuiten is gebeten toen hij een stap opzij deed. Gek he dat hij angstig is?

Ja, ik persoonlijk vind dat gek
Vroeger als kind ben ik nl in mijn gezicht gebeten door een hond met zo'n blauwe tong... Mijn moeder had nog aan de eigenaar gevraagd of dat mocht/kon en dat kon natuurlijk want hij deed niets -> behalve happen in mijn gezicht dan
Maar door de reactie van mijn ouders en omgang hiermee heb ik hier nooit angst aan overghouden.
Mijn inziens dus ook een mooie taak voor de ouders, hoe om te gaan als je kind gebeten is

[jolien]

Tsja, het zinnetje ‘hij doet niks hoor’ wordt inderdaad vaak gebruikt. Maar eigenlijk niet alleen in combinatie met kinderen. Ik hoor het ook regelmatig als een andere onstuimige hond op mijn honden afstormt. Ik vraag me dan alleen vaak af of de hond zelf ook weet dat hij inderdaad niks doet..

Maar goed, terugkomen op het onderwerp hond/kind. Ik heb zelf mijn honden in de buurt altijd aangelijnd, dus heb daar eigenlijk ook nooit problemen. Als we naar het bos gaan gaan we naar een losloopgebied, waar ze dus los mogen lopen. Mocht het zo zijn dat we ouders/kinderen tegenkomen zonder hond, dan lijn ik mijn honden aan. Niet dat ze iets zullen doen, maar ik kan niet garanderen dat voornamelijk Pien nog er wel naartoe gaat, gewoon om begroet te worden en in haar enthousiasme zou ze kunnen springen. Omdat ik weet dat vooral mensen/kinderen zonder hond hier niet altijd van gediend zijn (wat ook terecht is), lijn ik ze uit voorzorg aan. Dan is er niks aan de hand en als ze voorbij zijn kunnen ze gewoon weer los.

Maar nou moet ik eerlijk toegeven dat ik sommige ouders/kinderen ook wel heel irritant vind…

Ik vraag me bijvoorbeeld af waarom je als ouders zijnde (en je houdt niet van honden) nou net in dat ene kleine stukje hondengebied gaat lopen, terwijl er zoveel bos is waar honden niet los mogen.

Daarbij valt het mij op dat vooral ouders snel bang zijn en dit dan ook gelijk overbrengen op de kinderen, wat zo jammer is! Kinderen/ouders die gaan staan gillen en met de handen in de lucht gaan staan zwaaien. Ja, dat beweegt en is voor honden dus juist heel interessant..

Maar ook op straat, als ik door de stad loop met mijn hond en er uit het niets weer iemand bovenop duikt (zowel kinderen als volwassenen!) om de hond even te aaien! Daar irriteer ik me mateloos aan. Het gebeurd mij echt maar zelden dat iemand eerst aan mij vraagt of de hond geaaid mag worden. Nu vinden mijn honden dit geen probleem, maar ik kan me voorstellen dat niet iedere hond hier van gediend is. En aan wie ligt dit dan?

Dus tsja, het is eigenlijk een soort van combinatie. Aan de ene kant de hondeneigenaar die zijn hond onder appel moet hebben in een losloopgebied en aan de andere kant de ouders/kinderen die moeten weten hoe om te gaan met honden.

Ik denk dat je hier een leuk project van kunt maken!

[Dee]

Tja...moeilijk......
Ik heb zelf een jonge hond, en 2 jonge kinderen. Ze zijn absoluut niet bang van honden, maar hebben geleerd; eerst aan de baas vragen!

En ook mijn hond probeer ik te leren om niet op iedereen af te rennen. Als er kinderen thuis komen, die echt bang zijn, stop ik de hond in de bench. In eerste instantie om te laten zien, dat ik ervoor zorg dat mijn hond ze niks doet!
Het is wel zo, dat Tess in huis een stuk minder wild is als buiten aan de lijn, maar ook dan moet ze leren zich te gedragen.

Het heeft dus altijd 2 kanten; leer je kinderen hoe zich te gedragen tegenover honden, en leer je hond zich te gedragen bij kinderen!
Wel vind ik dat je niet met je super bange kind in een losloopgebeid voor honden moet gaan wandelen. Neem dan een ander stuk bos, waar honden aangelijnd moeten zijn!
Ik doe mijn best onze pup onder commando te houden, maar ze is zo blij dat dat niet altijd gaat!

[kiaora]

Ook ik vind het dat er voor beide partijen werk aan de winkel is.
Ik hou mijn honden kort aan de lijn als ik vlak langs kinderen moet lopen,maar maak ook idd vaak mee dat ze gelokt worden of op afstand worden uit gedaagd. Erg irritant.
Ook maak ik mee dat volwassenen in het voorbij lopen even snel de honden moeten aanraken/aaien en dat het kind erbij loopt...(voorbeeld doet volgen)
Als mensen en danmet name kinderen vragen of ze mogen aaien,dan is dat geen probleem. Dan laat ik ze zitten of liggen,afhankelijk hoe groot het kind is en ook nog welke van de twee ze mogen aaien. Jesse kan altijd wel,maar die is ook zoveel gewend aangezien hij al 7½ jaar mee gaat naar mijn werk (meervoudig gehandicapten) maar Kiaora is een heel ander hondje en als die druk is,dan mag het dus niet om problemen te voorkomen,maar dan toch proberen ouders en kind het nog even...
Kijk ik naar mijn zus...die heeft van het begin af aan haar kinderen geleerd op een paar meter afstand van de hond te blijven,dan te vragen of ze mogen aaien en als het baasje "ja"zegt,dan pas echt naar de hond toe te stappen. Is er geen baasje bij,kun je het niet vragen dus blijf je op gepaste afstand en laat je de hond met rust. En zo hoort het vind ik en het is voor met name de jongste,erg meilijk,want die is gek op honden,maar hij doet wel wat er in is gestampt!(zeker omdat hij denkt dat alle honden net zo zijn als die van mij...honden waar hij mee kan lezen en schrijven en die samen met hem zijn opgegroeid,wat dus niet zo is)
Heb ook mee gemaakt,toen Jesse nog pup was, dat een ouder zei "ga maar niet naar de keuken,want daar is het hondje"omdat zij bang was voor honden. Hoezo angst aan praten.

Dus ik denk ook dat er bij alle partijen wat te leren valt....

[Lupos]

Bedankt voor jullie inbreng! Hier kan ik zeker wat mee. We hebben nu nog 1 les over van het blok van 4 lessen. De kinderen hebben uitleg gehad waarom een hond reageert op gillen/schreeuwen en wapperen met handen, maar ook wegrennen bijvoorbeeld.
Wel is het zo dat het hier allemaal kinderen betreft die de interactie met een hond niet opzoeken, maar er het liefst zo ver mogelijk vandaan blijven. Ik twijfel nog om voor volgende week een hand-out te maken voor de ouders en als ik jullie zo lees, is dat denk ik wel verstandig. Want natuurlijk: het is een wisselwerking. Maar dan nog: ook kinderen die angstig zijn voor honden mogen gewoon buiten lopen, en een stukje leren begrijpen van beiden is dan wel handig. Ik ga er nog eens goed over nadenken wat ik hiermee ga doen, en als er nog meer inbreng is: GRAAG! Het is een project wat voor het eerst van start is gegaan in onze gemeente dit jaar, vanuit de buitenschoolse activiteiten. De ernst en prioriteit bleek al snel: zodra het boek uitkwam met de activiteiten, zat binnen 2 weken de cursus al vol en waren er 12 kinderen verzameld om deel te nemen. Wie weet krijgt het dan ook nog vervolg, maar dat zal afhangen van het succes van dit project... we gaan het zien!

[Pandora]

Ik kom dezelfde dingen tegen in de Snuffelcolleges.
Vorige week nog een meisje dat panisch was voor honden (volgens het kennismakingsgesprek) maar niet voor Pandora, zo bleek, 'want die doet gewoon rustig'. Bleek ook dat ze niet zozeer bang is voor honden op zich maar wel voor honden die springen, happen en druk doen. Dit meisje had geen enkele behoefte aan interactie met honden, wilde ook niet aaien of een snoepje geven maar durfde wel gewoon langs Pandora te lopen om iets te gaan halen.

Reacties uit angst zijn moeilijk te controleren, zeker bij kinderen. Bij mij in de straat ook een meisje dat heel bang is, het is een keer gebeurd dat we tegelijkertijd de hoek om kwamen. Ze schrok zo dat ze inderdaad ging gillen, fladderen en rennen. Gelukkig reageren die van ons daar niet echt op en Pandora was bovendien vast. Marianne riep ook "Ze doen niks, niet gaan rennen." maar dat kind luisterde natuurlijk nergens meer naar. Marianne was echt geirriteerd tot ik haar vroeg: "Wat doe jij als er een wesp is? Help het als ik dan zeg dat de wesp niks doet?" (Die gaat ook rennen en fladderen als ze een wesp ziet). Paniekreacties zijn moeilijk te controleren.

Aan Pandora merk ik ook als mensen bang zijn: Die mensen kijken haar de hele tijd aan en Pandora denkt dan dat ze iets van haar willen dus stapt ze er op af. Mensen die niet bang zijn kijken niet naar een hond tenzij ze er iets mee willen.

[Pandora]

O ja, als je wat ervaringen wilt uitwisselen... dat kan hoor!

[speurneus carola]

of schrijf je in als vrijwilliger bij het snuffelcollege....

zijn er al een paar honderd je voor gegaan, allemaal met zorgvuldig geteste en getrainde honden en baasjes die hierin ook de nodige kennis hebben opgedaan, het wiel opnieuw uitvinden is dus niet meer nodig, theorie materiaal en leuke boekjes voor de kinderen beschikbaar.

officieel en volgens ministerie erkend en bekend

[Lupos]

of schrijf je in als vrijwilliger bij het snuffelcollege....

zijn er al een paar honderd je voor gegaan, allemaal met zorgvuldig geteste en getrainde honden en baasjes die hierin ook de nodige kennis hebben opgedaan, het wiel opnieuw uitvinden is dus niet meer nodig, theorie materiaal en leuke boekjes voor de kinderen beschikbaar.

officieel en volgens ministerie erkend en bekend

Het snuffelcollege gaat over kinderen en honden in het algemeen, dit is toegespitst op angst bij honden.

[Pandora]

of schrijf je in als vrijwilliger bij het snuffelcollege....

zijn er al een paar honderd je voor gegaan, allemaal met zorgvuldig geteste en getrainde honden en baasjes die hierin ook de nodige kennis hebben opgedaan, het wiel opnieuw uitvinden is dus niet meer nodig, theorie materiaal en leuke boekjes voor de kinderen beschikbaar.

officieel en volgens ministerie erkend en bekend

Het snuffelcollege gaat over kinderen en honden in het algemeen, dit is toegespitst op angst bij honden.

Maar wij (van het Snuffelcollege) worden ook heel vaak ingezet omdat er kinderen zijn die bang zijn voor honden, vooral in de wat hogere groepen. Dan zie je inderdaad dat kennis van honden en hondengedrag veel oplost bij die kinderen. Het lesmateriaal van het Snuffelcollege is een hele goede basis maar vooral toegespitst op hele jonge kinderen wat voor oudere kinderen weer heel gemakkelijk kan worden uitgebreid.
Nogmaals, ervaringen uitwisselen... geen moeite.