Nee, hier geen labjes die overal doorheen banjeren. Caedlih wel heel graag door alles van slijk en water, maar Doby alleen maar achter een balletje aan, of bij te warm hebben.
Bij lang gras wordt er vlak achter me in mijn spoor gelopen

(tenzij er een speeltje in gegooid wordt), en er wordt netjes op het bospad gebleven. Dat laatste vind ik overigens super! Geen dieren die verstoord worden, en boswachters knijpen daardoor vaak een oogje toe (geen losloopgebieden hier, en een baasje dat haar hond in het bos nooit aan de lijn houdt).
Als Doby oud genoeg is, zullen we een beetje jachttraining doen, maar niet dwars door het bos of struikgewas. Want ik wil mijn netjes op het pad lopende hond behouden.
En toch zijn/waren mijn hondjes echte durfallen. Nergens bang voor, niet voor onweer, niet voor luchtballonnen, niet voor vuurwerk, niet voor grote paarden, vrachtwagens, andere honden, of wat dan ook.
Doby nog meer een durfal dan Caedlih, want die vindt het schitterend om ergens op of af te springen, bergop en -af te crossen, en is dol op rondcrossen op plastic (met een duidelijke voorkeur voor plastic dat over een berg zand ligt).