



Effe is het terug rustig, heel even maar en het volgend scheetje laat zich horen.. en horen.. en horen.. en horen. Ayla staart uit pure verbazing naar haar achterste en het 'scheetje' ... blijft maar bezig.
Bazinneke knijpt haar neus dicht en doet al het mogelijke om stil te blijven ook al krullen haar tenen van het lachen.

Haar snoet die ze dan naar mij richt met een 'Wat is dat nu??' was echt goddelijk.

Na zeker een dikke halve minuut werd het eindelijk terug stil. Tijd voor mij om de opgestapelde lachsalvo's in mijn buik los te laten.


En ons Ayla.. zucht eens diep, nestelt zich terug op mijn schoot en besluit dromenland naar maar eens op te zoeken..
Godzijgedanktopmijnbloteknieën : ze waren reukloos vanavond
