Na ons apporteerblokje liepen we verder en ging Daan om de zoveel meter zitten om te poepen maar er kwam niets.
Ineens een keiharde piep en hij keek ons zielig aan ....
Toen we bij hem waren zagen we een stukje bot uitsteken maar Daan kreeg het er zelf niet uit
We hebben het even aangekeken en geprobeerd om zijn staart op te tillen om het goed te bekijken, maar zodra je je al naar hem bewoog begon hij al met piepen en/of wilde hij weg. Ook sprong hij nog even de moddersloot in om zijn billen te koelen, want hij had zichtbaar last ervan.
Dierenarts gebeld, want zelf eruit persen ging niet werken, en we wilde hem ook niet te lang zelf aan laten modderen gezien hij dan alleen maar onnodig pijn zou hebben.
Eenmaal bij de (vervanger van onze eigen) dierenarts aangekomen ons verhaal gedaan en gelijk gemeld dat we eerst een roesje wilde om Daan rustig te krijgen voordat er uberhaubt narcose in zijn poot zou worden gespoten.
Dit gezien Daan zijn paniek bij dierenartsen die iets met zijn poot doen na zijn LPC operatie.
De dierenarts had hier alle begrip voor, en toen hij even met Daan gekroeld had zat de prik al in zijn spieren en mochten we even naar de wachtkamer zodat Daan daar rustig kon gaan liggen
Na een paar minuten lag Daan te slapen en kreeg hij in de wachtkamer een prik in zijn voorpoot met narcose erin en werd hij naar de behandelkamer gebracht. Hij kreeg deze prik in zijn poot in de wachtkamer omdat de dierenarts Daan geen onnodige wisseling van ruimte wilde geven terwijl hij alleen nog maar een roesje had gehad (kans op alert worden was te groot). Dit ging super, en al snel was Daan onder zeil.
De dierenarts bekeek Daan zijn anus toen hij eenmaal op de behandeltafel lag, en zag idd een stukje bot vast zitten.
Met 1 hand kreeg hij het niet los (hij wilde ook niet teveel wroeten ivm gevolgschade aan de anus), maar na wat voelwerk hoe het botje zat deed hij 2 vingers in Daan zijn anus en kon hij met zijn andere hand het botje eruithalen...
Aan het stukje (hazen)bot zat een piepklein weerhaakje wat vast was komen te zitten door het persen van Daan -> doordat het botje net iets te lang was kon het niet draaien en vandaar dat het vast kwam te zitten.
We hebben lang met hem gesproken, en hij verzekerde me dat dit absoluut geen reden was om te stoppen met Barfen en dat dit ook had kunnen gebeuren met een stukje hout of een stukje gedroogd oor oid. Kortom, deze dierenarts vond Barf helemaal goed en vond Daan ook prachtig dus we moesten lekker door gaan
Toen het stukje eruit was hebben we hem naar de wachtkamer gebracht, waar het vrij lang duurde voor Daan weer bijkwam.
Inmiddels ligt hij thuis zijn roes uit te slapen... Hij is nog vrij duf en wankel maar dat zou goedkomen volgens de DA.
We mochten daar langer blijven als we dat fijn vonden, maar we gingen liever naar huis zodat hij in zijn eigen mand zijn roes kan uitslapen.
We zijn heel blij dat het allemaal met een sisser afloopt!!
Ik ben goed geschrokken, zag hem al helemaal op de operatietafel liggen, en mijn eerste reactie was ook wel "ik ga weer terug naar brok" !
Natuurlijk weet je dat dit altijd kan gebeuren, maar als het dan ook echt gebeurd is het toch wel schrikken hoor !!
De eerste dagen krijgt Daan alleen pens/spiervlees gezien de anus toch geirriteerd is, en daarna bouwen we weer rustig op met het bot, want we staan nog steeds achter het BARF principe en de honden doen het er gewoon geweldig op !!
De patient die zijn roes aan het uitslapen is:
Kay 22-10-2006
voor Daan en voor jullie!
Kim en geleidehond op pensioen Olly, een zwarte labrador retriever van het Belgisch Centrum voor Geleidehonden te Tongeren.
Noah
Lola ( Kink's Lola van de witte hoeve's hof ) 7-3-1998 - 14-7-2008