Op het moment dat de fanfare de bocht om was, werd Harry ineens doodsbang. Heb hem nog nooit zo gezien en ben direct met hem naar huis gelopen. Heb hem ook niet geaaid, of toegesproken, ben gewoon rustig omgedraaid en met hem naar huis gelopen. Heb de lange lijn ook kort gehouden, omdat ik niet wilde dat hij me naar huis zou sleuren, weet ook niet of ik daar goed aan heb gedaan, trouwens...
Nu is het zo dat ik saxofoon speel. Ik heb bewust nog niet gespeeld, omdat Harry nog maar net anderhalve week bij ons is, maar uiteindelijk zal ik mijn sax toch weer op moeten pakken. Ik heb niet de mogelijkheid om boven te gaan oefenen, aangezien er 2 kleintjes naast ons wonen die vaak al op bed liggen, als ik ga spelen.
Hoe kan ik dit het beste aan gaan pakken?



