Ik boos natuurlijk, QUINCY! Kom hier, rotzak!! En nog wat ander gemopper en gedraai, ik op QUIncy af, Quincy blijft al staan en kijkt me aan, staart laag, oh sorry vrouwtje, wist niet dat je boos werd.. (de menselijke interpretatie dan) Dus Quincy kort aan de lijn naast me terug richting huis! Zoals Noortje nog steeds happy met de sleutels aan het sjouwen was, zo liep Quincy als een geslagen hond naast me.. En dan komt het he... Je begint tegen je hond te praten... Ja sorry Quincy, maar dat moet je ook niet doen, dan wordt het vrouwtje boos, je moet gewoon luisteren naar me! Eenmaal thuis weet ze het voor elkaar te krijgen, dat ik met een schuldgevoel Quincy een knuffel geef, sorry meisje, vrouwtje wil echt niet boos op je zijn! En dan samen naar bed....
