Ik zie nu pas dit topic staan, maar ik wil wel even reageren.
Ten eerste wil ik je even een hart onder de riem steken. Toen ik een van je eerste topics las, dat Bailey een dag bij jullie was, herkende ik daar direct Max in en wist ik dat jullie voor een grote uitdaging stonden.
Wij hadden met Max dezelfde problemen, vooral dat bijten met die puppytandjes was een ramp. En ook Max was een pittig mannetje met een uitdagend karakter als pup. Hij probeerde daarnaast een hogere positie te krijgen in de rangorde. Bij ons is het allemaal goedgekomen (uitgezonderd een paar aandachtspunten, maar dat zal iedere hond hebben
)
Het bijten van een pup is niet bedoeld om te verwonden. Meestal is het bedoeld om te verkennen, grenzen af te tasten en inderdaad het tanden wisselen, zoals Raymond al aangaf.
Puppies moeten de zogenaamde bijtrem ontwikkelen. Ze moeten dus leren dat bijten een ander pijn doet en ze moeten leren waar die pijngrens ligt. Er zijn heel veel methoden om de bijtrem te ontwikkelen, maar ook ik had het gevoel dat geen enkele methode werkte voor Max
De methode die enigzins hielp, was het spel afbreken en als Max dan toch bleef doorgaan, hem een time-out geven. Maar ook deze methode hielp niet voldoende om het gedrag te doorbreken. Na het wisselen van de tanden werd het rustiger en na de puberteit van Max kwam ik tot de conclusie dat Max wel degelijk een bijtrem had ontwikkeld. Blijkbaar heeft hij wel heel veel geleerd door de trucjes die ik probeerde, maar was hij te jong en te onrustig in zijn kop om er direct wat mee te doen. Max maakt als volwassen hond nog steeds veel gebruik van zijn bek tijdens het stoeien en aaien, maar mijn vingers en handen komen zonder een deukje uit zijn bek, zo voorzichtig is hij. Zelfs in heetst van de strijd (tijdens het stoeien) weet hij waar de grens ligt.
Ik ben het met Lien eens dat je ook aan de rangorde moet werken. Je zou bijvoorbeeld het boek van Jan Fennell eens kunnen lezen. Daarnaast zijn er algemene roedelregeltjes. Ik heb deze ook gebruikt, maar ik weet niet in hoeverre deze achterhaald zijn. Denk bijvoorbeeld aan dat de hond altijd na de baasjes eten en dat de baasjes altijd voor de hond naar buiten en naar binnen gaan. Dat eten heb ik een tijdje gedaan, maar was het voor mij niet. Ik heb zelf een beetje gevarieerd hierop en heb Max altijd laten werken voor zijn eten. Bijvoorbeeld laten zitten en een pootje geven, of ''voor'' komen. Ook hebben wij op een gegeven moment gezegd dat Max niet meteen over de bak mocht vliegen. Dus hij moest eerst gaan zitten en op ''toe maar'' mocht hij beginnen met eten.
Ditzelfde deden wij ook met de bench. Hij mocht er pas uit als hij op zijn kontje zit. Een bench is geen klimrek en het deurtje gaat ook wel open zonder dat het hondje er tegenaan duwt
Daarnaast is regelmaat ook heel belangrijk. Onze pup Bob slaapt (of rust) 1,5 tot 2 uur in de bench. Dan halen wij hem eruit en gaan naar buiten voor p&p. Vervolgens een paar minuutjes trainen en dan mogen zij spelen (15 minuten tot max 30 minuten). Als hij tijdens dit spelen kenmerken begint te vertonen van hyperactiviteit gaat hij eerder de bench in, want dan is hij moe.
Met Max hebben wij dit anders gedaan. Hij was grotendeels buiten de bench, hij was namelijk niet moe
Hij was altijd zo actief en zo energiek....Voel jij hem? Ik wist toen niet dat hondjes die vervelend en hyperactief zijn juist heel moe zijn en dat ze dan in de bench moeten om te rusten. Dus dat kan inhouden dat Baily vaker in de bench is dan wenselijk zou zijn. Je kunt het ook proberen met een time-out op de gang. Kun jij je niet gedragen, dan ga maar even afkoelen! Een time-out is een behoorlijke straf voor een hond, omdat hij tijdelijk gescheiden wordt van de roedel.
Tenslotte, en dan stop ik met kletsen
, moet je er rekening mee houden dat de hondentrainer je handvaten en tips zal geven, maar hij/zij zal het gedrag niet ''wegtoveren'' Uiteraard wil ik jullie niet bang maken.
Ik weet niet hoeveel ervaring jullie hebben met het opvoeden met honden. Ik had geen ervaring en bij mij heeft het zeker 8 maanden geduurd eer er rust kwam en vanaf 1 jaar en een beetje begon hij echt te stabiliseren. Het kan dus zijn dat je een lange adem nodig hebt, maar het is het wel waard! Met Max heb ik een turbulente puppyperiode achter de rug, maar als het aan mij ligt, zou ik de natuur naar mijn hand zetten zodat Max de rest van mijn leven in gezonde toestand bij mij zou kunnen zijn. Dat zegt heel wat, want ik denk dat menig Nederland met een grote zak chips op de bank had gezeten, smullend van een interessant aflevering van de dog whisperer als Max en wij daarin hadden meegespeeld
. En de ervaringen met Max hebben er zelfs toe geleid dat wij sinds een paar weken Bob erbij hebben, die overigens tot nu toe een makkelijkere pup is.
Groetjes, Roy en Marjolein en een pootje van Max en Bob.
