Hebben?
Nee hoor, Harry blijft voor altijd bij ons, hoe zo'n rebel het tegenwoordig ook is! Gelukkig laat hij de fietstrappers en plantenbakken met rust. Nu de katten nog... Ondanks de toch wel hele rake kletsen van de poezenbeesten, blijft hij enthousiast naar ze
En hij blijft zo gek als een deur. Gisteren hebben wij en de eigenaren van 2 andere labjes helemaal in een stuip gelegen om die malle Harry.
Coen, een bruine lab van 6 jaar, had nood. Hij ging naar het hoge gras bij het hek, trok zijn poot omhoog, zoals het een volwassen reu betaamd en deed zijn plas. Harry hobbelt achter hem aan, gaat zitten, bekijkt het hele gebeuren eens even en we zagen hem denken. Vervolgens gaat ook hij naar het hoge gras, gaat in plashouding zitten en ja hoor, zijn poot ging een stukje omhoog!!
Maar dat gevoel van trots en tederheid ging onmiddellijk over in gruwelijke walging toen Harry met een plastic zakje in zijn bek terug kwam rennen. In dat plastic boterhamzakje zat de grote boodschap van een andere hond.

Heel enthousiast kwam hij naar me toe met dat zakje. Hartstikke goed natuurlijk, maar dat was nou net iets waar geen een van ons op zat te wachten... Toch maar met gemaakte blijdschap het zakje met het puntje van mijn vingers van hem aangepakt en hem zijn beloning gegeven. Het zakje ging vervolgens over het hek, zodat geen andere hond er meer bij kon. Dachten wij..
We gingen van het veld af en mits ik met Harry de weg over wil steken, hoor ik ineens de eigenaren van Coen en Benji schreeuwen: LOS!! En 'g*dver" en 'je komt de auto niet meer in' en 'NIET BIJ MIJ IN DE BUURT MET DAT VIEZE DING'!
Zo leuk, die labradors
