In het begin waren de buren op hun manier best nog fanatiek met hun hondje. Er werd naar de bosjes aan het einde van de straat gelopen om haar te laten plassen, maar toen ze 6 maanden jong was hield dat op. Soms ging de buurman nog wel eens met haar naar het bos, maar ook dat gebeurd niet meer. Het enige wat de buurhond ziet is haar achtertuin.
En, en dit klinkt heel akelig, dat is ook de enige plek waar deze hond nog kan veilig kan verblijven. Veilig voor andere honden en kleine kinderen.
Buurhond is bloednerveus. En obsessief naar het onder controle houden van haar wereld, die in haar ogen en neus niet ophoudt bij de schuttingen tussen de tuinen. In haar ogen hoort mijn achtertuin ook in haar wereld, de achtertuin waar Harry ook vaak te vinden is. En wij zelf natuurlijk ook. Nu valt het bij mij wel mee, maar zo gauw mijn dochter de tuin in of uitkomt, gaat de buurhond afschuwelijk tekeer. Ze wordt ook woest als mijn man bij hen weggaat en bij ons de achtertuin weer in komt lopen en even met Harry gaat spelen.
De buren hebben kleine kinderen. De hond heeft ze nog nooit wat gedaan, maar tegenwoordig begint ze hun oudste achterna te lopen, gromt als het meiske op haar fietsje klimt en jankt als het meiske bij haar vandaan loopt. Ze rent dan haast bijna naar het meiske toe en dwingt haar weer naar de kamer te gaan. Heel eng, vind ook de buurvrouw. De buurman vindt het niet eng, hij vindt het prachtig. Is ook niet zo gek dat hij dat vindt, want hij is van mening dat de hond boven zijn kinderen staat, omdat de hond er eerder was. En denk maar niet dat iemand hem op andere gedachten kan brengen. Ook niet de zoon van de overburen, die een uiterst succesvolle hondenschool in Duitsland leidt en een gewaardeerd therapeut is. Hij heeft ook met Cesar Milan gewerkt. Niet dat ik zo'n fan ben, maar om even te benadrukken dat zo'n man dus heus wel weet waar hij over praat. Maar nee, ook hij kon de buurman niet overtuigen. Mijn uitspraak dat de hond misschien wel zo deed, omdat de buurman haar boven de rest van het gezin zet, werd afgedaan met de opmerking dat Harry slechts een bijzaak was voor mij, ipv een vriend.
Ik ben er toen maar bij weggelopen, want er lagen een paar hele nare woorden op het puntje van mijn tong en ruzie met de buren wil ik liever ook niet.
Ik denk dat de buurhond een hele leuke hond had kunnen zijn. Een liefje ook. De buurvrouw denkt er net zo over en ziet de hond het liefst bij eigenaren die wel weten hoe ze een hond moeten opvoeden. De buurvrouw doet haar best om de hond een keer uit te laten, maar als ik dan zie hoe ze daar staat te worstelen met een overenthousiaste hond en 2 kleine kindjes.. Maar buurman zou zijn hond nooit afstaan. En ik denk ook niet dat de buurhond zonder haar baas zou kunnen. Hij is alles voor haar. Absoluut jaloers.
Nu heeft de buurman het idee in zijn hoofd gekregen de hond mee te nemen naar ons huis. Ik wil dat beslist niet hebben. Harry en de buurhond kennen elkaar alleen maar via de schutting en wat als Harry de buurman enthousiast begroet, waar buurhond bij is? Harry mag wel oersterk zijn, hij is zo onderdanig als wat. En de buurhond valt al honden aan die aan de lijn voor het huis langslopen. Bovendien is dit Harry zijn terrein.
Maar omdat ik zo graag zie dat de buurhond eens een keer uit die tuin komt, heb ik bedacht dat ze elkaar dan maar eerst eens gaan ontmoeten op neutraal terrein en wel het omheinde veld hier. En mijn man zou dat moeten doen, ik niet. Ten eerste omdat mijn man de enige is waar de buurman nog wel eens iets van aanneemt. Ten tweede vind ik het een doodeng idee, die 2 honden bij elkaar en dat pikt Harry natuurlijk direct op. Is dit een goed idee? Of moeten we Harry toch bij de buurhond vandaan houden?
Keo 26-03-2009
Harvey 30-07-2015
Harpo (Eyes of the River) °02/10/2008