Ik woon in Portugal, het regent pijpestelen en heb net met mijn 2 jaar oude labrador reu gewandeld. Het was me weer een ware belevenis
Een kleine impressie.........als ik hier in de eucalyptus bossen wandel kom ik eigenlijk nooit iemand tegen, geen mensen en geen honden. Best saai voor Bongie, maar die weet niet beter. Vandaag dacht ik ik loop eens een ander rondje en ik kom in de buurt van een dorp en wil hem roepen om aan de riem te doen. Zijn neus gaat de lucht in en hij rent weg. Ik erachteraan. Zie ik hem nog net een trappetje omhoog gaan, ik erachteraan, staat hij daar in een keuken bij een onbekende Portugese familie uit een emmer oude soep (althans dat hoop ik
Bongie ruikt dat al van verre, neus in de lucht en floep snel even de weg over en in de berm een beetje naar beneden, daar lag weer een zak. Dan kan ik roepen, schreeuwen, niets helpt dan. Ik ren dan achter hem aan, omdat ik ook wel bang ben dat hij iets eet waar hij ziek van wordt. Hij stond alweer met een stuk van iets smerigs in zijn bek, en zie het er dan maar eens uit te krijgen. Hoe kunnen we dit toch oplossen...............normaal gesproken gaat het luisteren in het bos eigenlijk best goed, maar als hij iets ruikt...............dan is er nog maar een ding..........heeft iemand tips?
Misschien moet ik hem meer aan de riem gaan doen, maar dat is zo jammer.........of een muilkorfje aan, zou dat een oplossing kunnen zijn?
Sorry, maar het moest er even uit..........soms kun je ze wel achter het behang plakken..........





