Zou het dan echt waar zijn......?

[nicole]

Indy wordt binnenkort 2 jaar. Een prachtige, diepbruine, goedgebouwde, ondeugende, maar o zo lieve lab!
Vaak genoeg hebben we met ons handen in het haar gezeten door zijn gedrag, in rap tempo afgewisseld door oplevingen van nieuwe ontdekkingen en het oppakken van commando's en goed gedrag.
De laatste dagen gaat het echt meer dan buitengewoon voorbeeldig tijdens de dagelijkse wandelingen; andere honden hebben nog wel zijn aandacht, maar hij probeert zich niet meer via mijn lijf een weg te banen naar die hond. Wordt er naar hem geblaft door een klein keffertje, dan draait hij zijn kop weg en dribbelt verder alsof hij niets gehoord heeft. Bij elke weg gaat hij zitten zonder dat daar een commando voor nodig is. Het trekken aan de riem laat zich door een eenvoudig 'ttssstt' oplossen. In het bos komt ie achter mij aan als hij moet kiezen tussen die andere hond of mij.
Zou het dan echt waar zijn wat 10-tallen van jullie ervaren lab-bezitters ons als 'nieuwbakken' hondenbezitters proberen duidelijk te maken?
Zou het dan echt waar zijn dat jullie gelijk hebben?
Zou het dan echt waar zijn dat het allemaal 'gewoon' met veel geduld en liefde goed komt?

Ik begin het te geloven; sterker nog; als ik nu iemand hoor of zie 'worstelen' met de opvoeding van een pup, dan hoor ik mezelf uit volle borst zeggen:

GELOOF ME, HET KOMT ECHT ALLEMAAL GOED !!!!!

[desiree1974]

dit is echt super nieuws goed dat het goed gaat.
dan heb ik nog even om genoeg geduld te hebben ander half jaar.
maar ik lees je wijze woorden het komt alleaal goed.

[HennyH]

Zo, dat gaat dan heel snel met Indy! Je mag beslist niet klagen hoor.

Bij Yarra begon dit gedrag pas toen ze 4 jaar was en nu met veel pijn en moeite krijgen we het bij Spirit ook steeds meer voor elkaar. Hij is in januari 4 jaar geworden. Volgens mij worden Labjes zo rond hun derde jaar wat fatsoenlijker en geestelijk volwassen. Maar gelukkig verliezen ze nooit hun gevoel voor humor!!

[nicole]

Zo, dat gaat dan heel snel met Indy! Je mag beslist niet klagen hoor.

Bij Yarra begon dit gedrag pas toen ze 4 jaar was en nu met veel pijn en moeite krijgen we het bij Spirit ook steeds meer voor elkaar. Hij is in januari 4 jaar geworden. Volgens mij worden Labjes zo rond hun derde jaar wat fatsoenlijker en geestelijk volwassen. Maar gelukkig verliezen ze nooit hun gevoel voor humor!!

we zijn er ook nog lang niet hoor, daar ben ik me van bewust!
Dat het de laatste dagen zo goed gaat, daar staat tegenover dat ik ook vaak genoeg WEL voor joker sta in het bos zonder hond

Toen Indy nog maar een frummeltje was zei iedereen: joh tegen de tijd dat ze een jaar zijn, dan komt het goed. Maar toen we eenmaal het jaar naderden (en natuurlijk nog lang niet dat gedrag onder controle kregen) zei iedereen: meid hij is pas een jaar. Zo rond zn tweede komt het allemaal goed.
Regelmatig kom ik in het bos en daar zeiden veel mensen: tegen de tijd dat ze 3 a 4 zijn, kan je met ze lezen en schrijven.
Heel hoopvol om te horen, maar tegelijkertijd ook een domper, wetende dat je dus nog veel langer geduld moet betrachten (waar ik niet altijd zo heel sterk in ben

Maar nu ik duidelijk verschil begin te merken in zijn gedrag en dat in combinatie met de wetenschap dat het alleen nóg maar beter zal worden:
Wij komen er wel!!!!

[Lien]

Zijn zus Peanut begint ook wat volwassen trekjes te krijgen .....

[nicole]

Zijn zus Peanut begint ook wat volwassen trekjes te krijgen .....

Het zit in de familie!
Nou, dan komt het zeker wel goed!

[Loezz73]

Oh, dit laat ik zo niet aan mijn man lezen...die moppert nu al. Pupmeidje is 15 weken, hahaha...

[Concieta]

Pfff dus nog zo lang wachten met Max Het zijn gelukkig maar een paar momenten per dag dat ik hem achter het behang wil plakken. Merendeel van de dag is het een schatje

[vandijk.sandra]

Wat leuk om te lezen. Met Joep gaat het ook zo ontzettend goed......hij is heerlijk in de omgang tegenwoordig terwijl ik hem inderdaad vorig jaar nog regelmatig achter het behang wilde plakken .

Ook Joep is tegenwoordig nog wel geinteresseerd in andere honden maar komt gelijk met ons mee als we doorlopen en hem mee roepen...heerlijk!

Is Indy ook zo'n knuffelaar....we noemen Joep de bankhanger....omdat hij s'avonds na het eten altijd even op je schoot komt hangen ( met zijn achterpoten nog op de grond) en dan heel schattig met zijn koppie op je borst ligt en je lekker knipogend aan ligt te kijken hihi....zo schattig....!

[nicole]

Wat leuk om te lezen. Met Joep gaat het ook zo ontzettend goed......hij is heerlijk in de omgang tegenwoordig terwijl ik hem inderdaad vorig jaar nog regelmatig achter het behang wilde plakken .

Ook Joep is tegenwoordig nog wel geinteresseerd in andere honden maar komt gelijk met ons mee als we doorlopen en hem mee roepen...heerlijk!

Is Indy ook zo'n knuffelaar....we noemen Joep de bankhanger....omdat hij s'avonds na het eten altijd even op je schoot komt hangen ( met zijn achterpoten nog op de grond) en dan heel schattig met zijn koppie op je borst ligt en je lekker knipogend aan ligt te kijken hihi....zo schattig....!

Wat leuk om over z'n broer te lezen!!!!
Indy was eerst helemaal geen knuffel hond maar tegenwoordig steeds meer. Dat met de achterpoten op de grond en dan wel op je schoot is heel herkenbaar. Hij doet dat vooral bij mijn man!
Maar ook zodra de deken tevoorschijn komt, dan weet hij dat hij op de bank mag liggen en dan wil je echt met je knuffelen en kroelen.

[sbientje]

Zo, dat gaat dan heel snel met Indy! Je mag beslist niet klagen hoor.

Bij Yarra begon dit gedrag pas toen ze 4 jaar was en nu met veel pijn en moeite krijgen we het bij Spirit ook steeds meer voor elkaar. Hij is in januari 4 jaar geworden. Volgens mij worden Labjes zo rond hun derde jaar wat fatsoenlijker en geestelijk volwassen. Maar gelukkig verliezen ze nooit hun gevoel voor humor!!

we zijn er ook nog lang niet hoor, daar ben ik me van bewust!
Dat het de laatste dagen zo goed gaat, daar staat tegenover dat ik ook vaak genoeg WEL voor joker sta in het bos zonder hond

Toen Indy nog maar een frummeltje was zei iedereen: joh tegen de tijd dat ze een jaar zijn, dan komt het goed. Maar toen we eenmaal het jaar naderden (en natuurlijk nog lang niet dat gedrag onder controle kregen) zei iedereen: meid hij is pas een jaar. Zo rond zn tweede komt het allemaal goed.
Regelmatig kom ik in het bos en daar zeiden veel mensen: tegen de tijd dat ze 3 a 4 zijn, kan je met ze lezen en schrijven.
Heel hoopvol om te horen, maar tegelijkertijd ook een domper, wetende dat je dus nog veel langer geduld moet betrachten (waar ik niet altijd zo heel sterk in ben

Maar nu ik duidelijk verschil begin te merken in zijn gedrag en dat in combinatie met de wetenschap dat het alleen nóg maar beter zal worden:
Wij komen er wel!!!!

hahaha dit is zo herkenbaar, zo gaat het hier ook! Al gaat Pom toch wel al redelijk vooruit, het is nog niet perfect. Laatst kreeg ik haar los mee (met een koekje) na een kwartiertje spelen met een ander hondje.. dat vond ik al heel wat hahaha.