En dat wilden we ook heel graag. Onze stabiele, dappere, toch ietwat gekke labrador zou een betere leider zijn dan de onzekere, soms zelfs angstige boxer. Zeker toen hij pup was, was dat gedrag heel erg en onder de bezielende leiding van Joris werd dat langzaam beter.
Inmiddels is Jonas 2,5 en viel ons al op dat er wat verschuivingen waren: ineens stond Joris het bot of de bal af aan Jonas, dat soort dingen.
Zeker toen Joris oostindisch doof werd, ging rijden op Jonas en soms ook toch een beetje onzeker leek, konden we er niet meer onderuit: Joris is niet langer de baas.
Sinds maandag hebben we ons eigen gedrag omgedraaid: Jonas eerst.
Joris vindt het allemaal prima zo: vanaf dag 1 rijdt hij niet meer, hij springt niet meer tegen ons op, luistert weer en is een happy hondje. Wel is hij gaan schrokken, wat hij eerst niet deed. Jonas heeft natuurlijk een voorsprong nu en stel je voor...

Jonas moet er aan wennen, hij snapt het soms nog niet zo goed. Is wat afwachtend met eten, maar lijkt aan de andere kant toch ook wel dapperder. Hij reageert heel anders op andere honden. Waar hij soms niet goed wist wat hij moest doen als ze aan hem snuffelden en dan maar ging grommen, laat hij ze nu gewoon hun gang gaan.
Een kleine wijziging in ons gedrag, een aardverschuiving bij de honden.
