Helaas kan ik nu pas mijn ervaring met jullie delen.
Bij een pup die nog niet (goed) luistert gebruik ik altijd een tuigje. Als er iets is wat mens of dier niet leuk vindt, is niet meer vrij kunnen bewegen en weerloos zijn omdat je wordt opgetild.
Heel vroeger (toen ik sneller was) corrigeerde ik mijn honden door ze (zachtjes) in hun nekvel vast te pakken en zo te corrigeren. Nu gebruik ik bij een pup een tuigje, om wanneer nodig de voorpootjes van de grond te kunnen tillen. Dat is ook prettiger voor mijn rug.
Zijn we in de bossen, dan is het zonder band of tuigje veiliger rennen voor de hond. Je wilt niet dat je hond vast komt te zitten of iets verschrikkelijks overkomt. Ik dacht mij te herinneren dat een hond altijd een penning om moest hebben. Maar toen die wet werd bedacht was er volgens mij nog geen sprake van "chippen".
"Ome boswachter of Ome agent, doe mij maar een (tegoed-)bonnetje voor 10 jaar."

Nou moe .....