Milou schreef:
Heel veel plezier en succes met het opvoeden van je hond de komende jaren.
Gaaf dat je zo'n trainingstraject aangaat. Ik ben heel benieuwd hoe jij je hond gaat trainen tot autismebegeleidingshond. Volg je ergens cursussen, hoe lang gaat dit uiteindelijk in beslag nemen? Wat verwacht je uiteindelijk van de pup, hoe hoop jij door de hond geholpen te worden?
Beetje late reactie, ik kon steeds niet op het forum komen maar gelukkig nu wel weer!
Ik train hem zelf, in samenwerking met Stichting SAAC. Er komt dan een trainster bij ons thuis en die helpt mij dan met mijn vragen etc. Maar ook geeft ze mij oefeningen en 'huiswerk' wat ik moet doen of moet leren aan de pup. Voordat hij helemaal zijn opleiding heeft afgerond zijn we ongeveer 3 jaar verder. Het ligt een beetje aan de pup en aan mijzelf. Maar hij doet het nu al heel erg goed en is heel erg slim, dus dat komt vast goed.
Wat zijn echte werk wordt is natuurlijk voor andere mensen lastig te begrijpen. Ik zie veel meer dan normale mensen doen. In een supermarkt bijvoorbeeld verwerk ik alles wat ik zie. Dat zijn dus alle producten. Meestal onthoud je dus alleen wat je nodig bent. Maar bij mij werkt dat niet zo. Daardoor zijn dat soort dingen heel moeilijk voor mij. Tegenwoordig ga ik alleen nog maar naar buiten als mijn vriend meegaat. Maar dat is natuurlijk niet een hele fijne manier van leven. Vandaar dat Finn nu bij ons is.
De bedoeling is dat hij straks overal mee naar toe gaat. En dat ik dan op hem let en dus bijv. In de supermarkt, minder zie doordat ik naar hem kijk. Het is dus ook de bedoeling dat hij contact met mij blijft zoeken. Ook moet hij straks de uitgang op commando kunnen vinden, mocht ik een paniekaanval hebben. Heb ik veel stress dan helpt hij mij door gewoon zichzelf te zijn en kalmeer ik van zijn lieve snoetje.
Ik merk nu al dat hij mij heel goed aanvoelt. Als ik veel dingen doe op een dag heb ik de dag er na meer rust nodig. Dan lig ik met mijn deken op de bank. Dan komt hij bij mij liggen en verroert zich niet de eerste paar uur. Ook als ik verdrietig of boos ben komt hij bij mij en dan worden die gevoelens minder.
Je kunt dus niet echt zijn werk zien, maar dat betekend natuurlijk niet dat hij niks doet. Ik merk nu al zoveel verschil in mijn dagelijks leven, en hij is pas 4,5 maand. Ik vind het zelf ontzettend bijzonder dat er zulke honden zijn, en ik hoop dat ze heel snel een vast begrip worden in Nederland, net zoals de blindengeleidehond en ADL hond.
Ik hoop dat je zo een beetje info hebt over zijn werk. Mocht je nog meer vragen hebben stel ze gerust!
Barry ♂ juni 1985 tot augustus 1997
Pom (5-12-2012)
Karel (17-1-2015)
Quan en Rumi
Skye, Phlyn, Rhuna en Ramses
geweldig.
Marron R.I.P
