Vanmorgen kwam hij niet meer overeind. Wilde niets meer, kon niets meer. Geordi heeft een beroertje gehad. Had erg veel pijn dus er restte ons niets meer dan ons bij elkaar te rapen en Geordi mee te nemen naar onze da.
Geordi had kanker door zn lijfje heen...Het was tijd geworden om afscheid te nemen ondanks dat we alles gedaan hebben wat in onze macht lag. Het mocht niet genoeg zijn. Vanmorgen is Geordi vredig en snel ingeslapen.
Geen geblaf meer bij de deurbel,
Geen gejank en gepiep meer in de auto als we naar oma of het park gingen,
Geen gejank bij het horen van de sirenes van de ambulance,
geen gepiep van piepspeelgoed,
Wie eet nu mn worst van de zuurkool op?
Voor wie neem ik nu Mac nuggetskip van de Mac donalds mee?
Wie pikt nu mn sloffen en mn pyama?
Wie staat er nu 's morgens voor de trap piepend op mij te wachten?
Met wie deel ik nu mn spaghetti?
Lieve kerel tis goed geweest zo, rust zacht...
We zullen je missen,
Je vrouwtje en je baasje en je kleine grote broer Neelix
