Ik had je verhaal vanmorgen al gelezen, en het greep mij zo aan, dat ik nog niet in staat was om te reageren.
Hoeveel kan een mens verdragen, hoeveel kracht heeft een mens nodig, om zoveel verdriet te moeten verwerken.
Ik vind het heel dapper dat je de juiste weg bent ingegaan met Bob, hij heeft je uit een dal opgetakeld.
Dat Bob nu bij al onze lieve viervoeters is, en daar weer zonder pijn en verdriet verder kan, is voor jullie heel moeilijk, hij was tenslotte nog maar 5 jaar.
Jullie Ventje(wat ik een geweldige naam vind) zal zijn zonnetje weer laten schijnen bij jullie, en geniet daar van
Heel veel geluk met Ventje, en welkom op het labradorforum
