mijn amy is zeven lentes jong
en nog super gezond.ze is echt mijn super maatje, maar dat zegt iedereen van zijn hond natuurlijk
ik heb haar net drie weken, de fokker die ik al lang ken heeft haar voor mij vastgehouden want mijn hond had sinds maart erge kanker en de prognose was twee weken tot een maand heeft ze nog te leven.
nou de grond viel onder mijn voeten vandaan.
maar ze heeft negen maanden in zeer goede kwaliteit van leven volgehouden daar ben ik zo blij mee, tot vijf dagen voor haar overlijden liep ze elke dag nog een uur op de hei en thuis gooide ze haar speelgoed mand nog leeg en de mand erachteraan maar het verdriet is er nog, gelukkig was daar Amy waar ik in die negen maanden verschillende keren ben wezen kijken en het was liefde op het eerste gezicht.
aangezien ik door ziekte niet meer alles zelf kan had ik mijn vorige hond zelf opgeleid [ heb vroeger honden getraind] tot hulphond.
dus na het overlijden van mijn vriendin Jesse, heb ik na een week Amy hehaald
niet als vervanging of als pleister op de wonde nee amy is een eigen individu en voor mij is het belangrijk om een maatje om mij heen te hebben.
maar amy hoeft met haar zeven jaar niet volop aan het werk hoor als hulphond, kan gelukkig nog wel wat zelf.
ze mag lekker haar pensioen bij mij vieren en wat ze wil leren en doen mag ze zelf beslissen.
tot nu toe vind ze het geweldig om dingen te leren en voor mij te doen.
ze is echt geweldig
nou ik hou jullie op de hoogte van mijn topper
p.s. ik heb altijd airedale terriers gehad en dit is mijn eerste labrador en het klikt geweldig net als met airedales.
