is een rot-dag.
Tycho zou jarig geweest zijn.
Het is precies 4 weken geleden dat hij ingeslapen is.
Het begint een heel klein beetje te wennen, maar jongen, ik mis je zo!
100 dingetjes op een dag die me aan hem herinneren, pffff
foto's heb ik vandaag pas van mijn camera gehaald, het zijn de laatste die ik van hem gemaakt heb op de dag van zijn overlijden, en ik kon eerder de moed nog niet opbrengen!
en regelmatig heb ik het zo moeilijk als ik zie hoe Vesta hem mist. Niet missen zoals wij mensen doen, maar wel andere gewoontes en rituelen aan moet wennen. 's Avonds na t eten was het altijd het vaste "wij gaan even dollen" kwartiertje. En Vesta kan nu zo op de mat gaan zitten van "er moet nu iets gaan gebeuren, dat hoort zo, maar het gebeurt niet".
Zo verdrietig om te zien.
Ook zijn onzekerheid. Hij is nooit een mannetje met veel zelfvertrouwen geweest, maar nu Tycho er niet meer is komt dat nog eens zo duidelijk naar voren.