Hoe begrijpelijk dat jouw verdriet nu aan de beurt is..
Je kwam er even niet aan toen omdat je er wilde zijn voor je zoon
Het is ook nog zo ontzettend vers allemaal, laat maar stromen die tranen..
Het is ook heel erg verdietig, ook al kun je alles beredeneren en weet je dat je het enige juiste hebt gedaan voor Ciba.
Het gevoel is anders hè, het gemis van alle dingen die je opnoemde.
Ik leef met je mee, sterkte Dinie
groetjes, Marion




