20 mei 1996 speelt zich terug af in mijn gedachten!
12 jaar geleden.. wat gaat de tijd snel!
20 mei 1996 kreeg ik voor het eerst Seppe in mijn armen
en nam ik 'm voorgoed mee naar huis.
In gedachten zie ik 'm nog bij me op schoot in de auto..
héél dicht tegen me aan.
Ik zie 'm binnenlopen, recht onder 't groene zeteltje
(dat Gismo nu heeft ingepalmd!) duiken,
om daar het eerste uur niet meer onderuit te komen!
Ik liet 'm stilletjes doen en na een uurtje kwam hij heel voorzichtig kijken.
Niet veel later ging hij op verkenning door de woning
en héél trots kwam hij een wcrol naar me toe brengen,
die natuurlijk al half afgerold was...!
Herinneringen..
herinneringen aan die 12 jaar met 'm, komen allemaal weer boven!
Af en toe kon ik 'm wel achter het behang plakken!
Als hij enkele boeken van een encyclopedie had verscheurd,
enkele langspeelplaten had stukgemaakt,
de afstandsbediening van de tv half had opgegeten...
enz enz...
Maar... wat kon ik toch ook ontzettend met 'm lachen en vooral...
van 'm genieten! Hij heeft me veel vreugde gebracht!
10 jaar en 8 maanden was hij m'n allerbeste maatje
en heeft hij me hééééél veel liefde en vriendschap gegeven.
Hij heeft voor mij héééél véééél betekend en...
dat kan ik niet zómaar vergeten.
Ook al is hij al anderhalf jaar niet meer bij me,
toch zal hij voorgoed in m'n hart en gedachten blijven.
En zullen de herinneringen aan 'm nog vaak door m'n hoofd gaan.
Want.. het was mijn grote, lieve kanjer!
In gedachten bedank ik 'm vandaag...
voor al de mooie jaren samen
en zend ik 'm, waar hij ook is, een hele dikke knuffel!
Seppe... ik mis je!
Wat heb ik van je gehouden...
én nóg steeds!
Want...
houden van stopt niet na de dood!



