Als 4,5 jarige reu stuiterde je letterlijk ons leven in. Je vorige baasjes wilden je niet meer, ze vonden je niet meer leuk.
Onvoorstelbaar vonden wij dat. Hoe kun je nu Bono niet leuk vinden.
We gaven je een nieuwe naam en een nieuwe start. In het begin hebben we even gedacht, waar zijn we aan begonnen, maar al gauw zagen we dat jou drukke gedrag ook kwam door aandacht tekort. Vrij snel ontwikkelde je tot een stabiele hond die zeer leergierig was. Je blonk uit op de gehoorzaamheidslessen, je genoot van de aandacht die je kreeg.
Je genoot van alle leuke, maar ook minder leuke dingen van het leven. Altijd was je blij. Een hechting verwijderen? Super leuk! Met 3 mensen je in de houdgreep en nog kwispelen, want dat was wel zo mooi!
Met behendigheid je omdraaien in de tunnel..... oeps, toen zat je vast, Lachen! Want dat was toch wel grappig en een lol dat je had.
Ik zal je missen als ik de was ophang, geen Bono die de wasknijpers jat, geen Bono die stiekem met het wasgoed er vandoor gaat.
Ik zal je grappen en je humor missen.
5 jaar was je onze hond. 5 mooie prachtige jaren. Mensen die je gekend hebben zeggen: Denk je aan Bono dan krijg je een lach op je gezicht! En dat is helemaal waar. Ik hoefde maar naar je te kijken en ik begon te lachen. We noemden je Bono platvoet, plof plof daar kwam Bono aan. Onze komiek is niet meer hier, maar voor altijd in ons hart

Rust zacht lieve Boontje. Bedankt voor de mooie tijd die we met je mochten meemaken.









