Labradorforum

@ Lausje,
Het laaste wat ik wil is jou aanvallen op je keus.
Toosje is voor mij de eerste rashond die ik had. Daarvoor had ik alleen maar kruizingen ( of minder aardig gezegd: bastaards) Voor mij ook de liefste honden die ik maar kon bedenken.Heel veel vreugde hebben ze mij gebracht.
Maar ik wist van tevoren niet precies wat ik in huis haalde. Gelukkig is het meegevallen en gelukkig waren ze ook allemaal gezond en hadden een lang en gelukkig leven. Maar voor Toosje heb ik bewust gekozen, omdat ik ondertussen wist wat ik wel , en ook wat ik niet in een hond wilde hebben.
En ik heb precies gekregen wat ik wilde , bijna op bestelling Nino heb ik niet zelf uitgezocht. Nino heeft mij uitgezocht en dat is een ander , lang verhaal. Maar Nulay , die heb ik heel bewust uitgezocht. Ik wist precies wat ik wilde hebben , en heb precies gekregen wat ik wilde.
Het is een keus die je maakt. Ik heb niets tegen bastaardjes. Alleen geloof ik niet in gelegenheidsnestjes. Waarom zou je dat doen? Er zitten genoeg "gelegenheidsnestjes in het asiel, en ook genoeg rashonden"
Hier in de buurt woont ook iemand die een gelegenheidsnestje heeft gehad.
Met een krompotige Bordeaux uit Belgie. En omdat hij zo graag de kinderen in de gelegenheid wilde stellen om een eigen nestje mee te maken heeft hij ook nog een O-benige partner uit Belgie gehaald.
Ik zie op straat precies wie een pup van hem heeft gekocht.
Het fijne aan een verantwoord gefokte rashond is dat je ongeveer weet wat voor vlees je in de kuip krijgt En dat is eigenlijk iets dat ik graag wil.
Tenslotte deel ik minimaal 12 jaar mijn leven met mijn honden.
Al die kleurvariaties is niet meer of minder dan Dollartekens in de ogen van diegene die ze fokt. Bij deze duitse fokker kosten ze 1500 Euro.
Net zo walgelijk als de labradoodle, 2500 Euro.
In mijn ogen is het geldklopperij, niets anders en heeft het niets met dierenliefde te maken. Maar deze topic is niet tegen jou gericht Lausje, eerlijk gezegd heb ik niet eens aan jou grijze gedacht toen ik de topic opende. Heb plezier met je hondje, geniet ervan en ik hoop dat ze lang en gelukkig bij je woont. En ondanks het feit dat hij een bastaardje is vind ik hem om op te vreten.

ik heb die link eens bekeken, ik vind ze niet eens mooi, dus ook niet een bijzondere labrador nu is het de silverlab die weer mensen trekt omdat ze denken iets speciaals te hebben in huis , over een poosje kun je als het zo door gaat geel met zwarte stippen of zwart met wite stippen krijgen dan komt misschien weer een gek die de lab gaat kruisen met een dalmatier
ik blijf van mening dat het met al dat knoeien met rassen er alleen maar slechter en slechter met de jaren mee gaat, omdat je altijd van die fokkers hebt die dollars in de ogen krijgen en weer wat nieuws gaan verzinnen dat mensen laat denken dat ze iets unieks hebben.
nou geef mijn maar gewoon een mooie gele, zwarte of bruine en die blijven ook uniek want elke hond op zich is uniek met zijn eigen persoonlijkheid en doen en laten, daar hoe ik geen ander kleurtje voor gemixt

gesprekken gevoerd met de fokker (geen echte fokker, maar gelegenheidsnest).

Ik hou zowiezo niet van gelegenheidsnesten. Je hebt geen duidelijke informatie over de ouderdieren en waarom word er gefokt op een kleur die niet wenselijk is binnen een ras? Er zijn al zo vaak waarschuwingen geweest voor broodfokkers, schuren en "ongelukjes"-nesten. En toch kruist men maar wat af.
Hier lopen momenteel wat kruisingen van labs met een maltezer en een lab met een rottie. Was zo'n leuk nest mevrouw, maar de pups hebben wel bijna allemaal een al dan niet genetische afwijking.

Een silverlab vind ik persoonlijk niet mooi, het is geen lab en het is geen weimaraner.
Dit is trouwens absoluut geen aanval op Lausje.

Ik denk dat we allemaal erg blij zijn met onze honden.
En met wat ze voor ons betekenen.
Of ze nou rood, zwart, geel, blauw of groen zijn

Ik denk dat er meer aspecten meespelen. Er zijn mensen die "gewoon" een hond willen en toevallig uitkomen bij een labrador. Vervolgens een "exclusief" type kunnen kopen en dit doen. En je hebt de liefhebbers van het ras, die tenenkrommend toekijken hoe ons ras naar de kl*te gaat door al dat soort "exclusieve" fokkers. Want, laten we wel zijn, als de zilveren labrador een gedragsstoornis heeft, wordt het wel weer netjes ondergebracht bij het type "labrador" wat het image van ons geliefde ras bepaald geen goed doet.
Ik krijg werkelijk jeuk inmiddels van al die uiterlijke tendensen, het lijkt wel alsof we meedoen in de fashion industrie met onze honden
Het moet zo'n ras zijn, maar wel bij het bankstel van dat seizoen passen. Dat is toch werkelijk om misselijk van te worden
En door het vrijkomen van legio rasverenigingen krijg je nog meer van dit soort idioterie. Oftewel: het hek is van de dam. Nu is het zaak dat een handje vol fokkers zijn of haar ras behoed voor het kapot maken van het ras door dit soort "fokkers". En ik ben zooooo blij dat er nog fokkers zijn die naar de essentie van de labrador terugpakken: een gezonde hond met een fijn karakter, die qua uiterlijk voldoende voldoet aan de rasstandaard.

Maar wat is er mis met een kruising die opgezet wordt uit 2 gezonde rashonden waarvan de geschiedenis van gezondheid en karakter bekend is? En waarbij echt sprake is van een gelegenheidsnestje en het dus niet iedere loopsheid raak is.... Dit lijkt mij niet persé schadelijk.
En laten we eerlijk zijn he, er zijn ook genoeg fokkers die het wel volgens de regels doen maar die eigenlijk ook meewerken aan de afgrond van de labrador (sorry dat ik het zeg).
En is de labrador zo ook niet ontstaan in een ver verleden....
Op kleur selecteren doen zoveel mensen... Ik heb ook een voorkeur voor geel, daarna zwart en bruin spreekt mij het minst aan. Maar als ik een bruine lab op straat tegenkom, smelt ik wel voor het karakter
Ik geloof niet dat een kruising per definitie een slecht(e) (gefokte) hond is. Het enige waar ik ziek van word is de prijzen die mensen moeten wegleggen voor bepaalde kruisingen.... en kruising=geen stamboom=geen rasvereniging=geen controle=aantrekkelijk voor broodfok, dat is het nadeel dat ik wel inzie.

ik vind de naam silverlab er ongelukkig gekozen(snap het wel hoor )
bij de meeste andere design kruizingen is het meer een verbastering van beide namen: beagle x pugg(mopshond) wordt puggle
poedel x lab. wordt labradoodle etc.
door de naam silverlab. wordt het idee gewekt dat het om een raszuivere labrador gaat en niet om een (rete dure) kruizing zonder of met ongeldig stamboom.

ben met dorine eens dat het de labrador in zijn algemeenheid geen goed doet en dat de NLV dit ook terecht de kop in duwt!

liesjeb schreef:Maar wat is er mis met een kruising die opgezet wordt uit 2 gezonde rashonden waarvan de geschiedenis van gezondheid en karakter bekend is? En waarbij echt sprake is van een gelegenheidsnestje en het dus niet iedere loopsheid raak is.... Dit lijkt mij niet persé schadelijk.
En laten we eerlijk zijn he, er zijn ook genoeg fokkers die het wel volgens de regels doen maar die eigenlijk ook meewerken aan de afgrond van de labrador (sorry dat ik het zeg).
En is de labrador zo ook niet ontstaan in een ver verleden....
Op kleur selecteren doen zoveel mensen... Ik heb ook een voorkeur voor geel, daarna zwart en bruin spreekt mij het minst aan. Maar als ik een bruine lab op straat tegenkom, smelt ik wel voor het karakter
Ik geloof niet dat een kruising per definitie een slecht(e) (gefokte) hond is. Het enige waar ik ziek van word is de prijzen die mensen moeten wegleggen voor bepaalde kruisingen.... en kruising=geen stamboom=geen rasvereniging=geen controle=aantrekkelijk voor broodfok, dat is het nadeel dat ik wel inzie.

Ik ben het helemaal met Liesjeb eens! Hier ook een kruising, beide ouderhonden zijn gezond met stamboom! Voor Moos hebben we geen belachelijk groot bedrag betaald (dat is het laatste waar het om gaat!! alleen om duidelijk te maken dat dit geen 'designer hond' is!) Ik vind het niet per definitie slecht om honden te kruisen, echter wel met beleid en verstand!!!!
De chocolade kleur is er ook later bijgekomen, toch? Dit was toen ook een soort 'hype'. Tja, elke rashond komt voort uit het kruisen van honden. Natuurlijk is een stamboom goed doordat je dan weet wie de ouders, grootouders enz. zijn. Toch bestaat er tegenwoordig ook een verschil tussen fokkers en fokkers...

Ik ben het ook helemaal met Dorine eens.
En ik ben bang dat dit weer een hele nieuwe markt voor de broodfok gaat worden

@ LiesjeB en Merle........De Silverlab wordt verkocht als raszuiver. Daar zit het grote verschil in

Merle schreef:

liesjeb schreef:Maar wat is er mis met een kruising die opgezet wordt uit 2 gezonde rashonden waarvan de geschiedenis van gezondheid en karakter bekend is? En waarbij echt sprake is van een gelegenheidsnestje en het dus niet iedere loopsheid raak is.... Dit lijkt mij niet persé schadelijk.
En laten we eerlijk zijn he, er zijn ook genoeg fokkers die het wel volgens de regels doen maar die eigenlijk ook meewerken aan de afgrond van de labrador (sorry dat ik het zeg).
En is de labrador zo ook niet ontstaan in een ver verleden....
Op kleur selecteren doen zoveel mensen... Ik heb ook een voorkeur voor geel, daarna zwart en bruin spreekt mij het minst aan. Maar als ik een bruine lab op straat tegenkom, smelt ik wel voor het karakter
Ik geloof niet dat een kruising per definitie een slecht(e) (gefokte) hond is. Het enige waar ik ziek van word is de prijzen die mensen moeten wegleggen voor bepaalde kruisingen.... en kruising=geen stamboom=geen rasvereniging=geen controle=aantrekkelijk voor broodfok, dat is het nadeel dat ik wel inzie.

Ik ben het helemaal met Liesjeb eens! Hier ook een kruising, beide ouderhonden zijn gezond met stamboom! Voor Moos hebben we geen belachelijk groot bedrag betaald (dat is het laatste waar het om gaat!! alleen om duidelijk te maken dat dit geen 'designer hond' is!) Ik vind het niet per definitie slecht om honden te kruisen, echter wel met beleid en verstand!!!!
De chocolade kleur is er ook later bijgekomen, toch? Dit was toen ook een soort 'hype'. Tja, elke rashond komt voort uit het kruisen van honden. Natuurlijk is een stamboom goed doordat je dan weet wie de ouders, grootouders enz. zijn. Toch bestaat er tegenwoordig ook een verschil tussen fokkers en fokkers...

Bruine labradors zijn er altijd al geweest. Lees het Labrador Retrieverboek maar eens (een heel leuk boek). Echter werden de bruine vroeger verafschuwd en werden bij geboorte gedood totdat een Engelse adellijke dame de bruine labrador omarmde (haar naam is me even ontschoten)

rimanime schreef:@ LiesjeB en Merle........De Silverlab wordt verkocht als raszuiver. Daar zit het grote verschil in

idd

rimanime schreef:

Merle schreef:

liesjeb schreef:Maar wat is er mis met een kruising die opgezet wordt uit 2 gezonde rashonden waarvan de geschiedenis van gezondheid en karakter bekend is? En waarbij echt sprake is van een gelegenheidsnestje en het dus niet iedere loopsheid raak is.... Dit lijkt mij niet persé schadelijk.
En laten we eerlijk zijn he, er zijn ook genoeg fokkers die het wel volgens de regels doen maar die eigenlijk ook meewerken aan de afgrond van de labrador (sorry dat ik het zeg).
En is de labrador zo ook niet ontstaan in een ver verleden....
Op kleur selecteren doen zoveel mensen... Ik heb ook een voorkeur voor geel, daarna zwart en bruin spreekt mij het minst aan. Maar als ik een bruine lab op straat tegenkom, smelt ik wel voor het karakter
Ik geloof niet dat een kruising per definitie een slecht(e) (gefokte) hond is. Het enige waar ik ziek van word is de prijzen die mensen moeten wegleggen voor bepaalde kruisingen.... en kruising=geen stamboom=geen rasvereniging=geen controle=aantrekkelijk voor broodfok, dat is het nadeel dat ik wel inzie.

Ik ben het helemaal met Liesjeb eens! Hier ook een kruising, beide ouderhonden zijn gezond met stamboom! Voor Moos hebben we geen belachelijk groot bedrag betaald (dat is het laatste waar het om gaat!! alleen om duidelijk te maken dat dit geen 'designer hond' is!) Ik vind het niet per definitie slecht om honden te kruisen, echter wel met beleid en verstand!!!!
De chocolade kleur is er ook later bijgekomen, toch? Dit was toen ook een soort 'hype'. Tja, elke rashond komt voort uit het kruisen van honden. Natuurlijk is een stamboom goed doordat je dan weet wie de ouders, grootouders enz. zijn. Toch bestaat er tegenwoordig ook een verschil tussen fokkers en fokkers...

Bruine labradors zijn er altijd al geweest. Lees het Labrador Retrieverboek maar eens (een heel leuk boek). Echter werden de bruine vroeger verafschuwd en werden bij geboorte gedood totdat een Engelse adellijke dame de bruine labrador omarmde (haar naam is me even ontschoten)

Volgens mij verwar ik de bruine met de gele lab. Begin 20e eeuw werd de "Yellow labrador club" opgericht. Eind 19e eeuw werden de 1ste bruine labradors en (geregistreerde) gele labradors geboren.

Het gevaar met (al dan niet lukrake) kruisingen is dat er altijd weer mensen zijn die ook graag eens een nestje willen hebben, zelf weer gaan fokken met zo'n kruising en met alle gevolgen van dien nesten krijgen. En helaas zijn het meestal niet de meest snuggere mensen die een lab willen kruisen met een maltezer omdat "het dan zo'n leuk hondje word" . Of omdat er dan 2 karakters worden gemixt en je dan een hond creert met het karakter van een lab tegen het waakse van een cano corso oid.

Merle schreef:
Ik ben het helemaal met Liesjeb eens! Hier ook een kruising, beide ouderhonden zijn gezond met stamboom! Voor Moos hebben we geen belachelijk groot bedrag betaald (dat is het laatste waar het om gaat!! alleen om duidelijk te maken dat dit geen 'designer hond' is!) Ik vind het niet per definitie slecht om honden te kruisen, echter wel met beleid en verstand!!!!
De chocolade kleur is er ook later bijgekomen, toch? Dit was toen ook een soort 'hype'. Tja, elke rashond komt voort uit het kruisen van honden. Natuurlijk is een stamboom goed doordat je dan weet wie de ouders, grootouders enz. zijn. Toch bestaat er tegenwoordig ook een verschil tussen fokkers en fokkers...

Laat ik het anders stellen; jij wilde een hond, whatever wat voor ras of type... gewoon een hond. Prima, niets mis mee. Maar hier hebben we het over mensen die een LABRADOR willen hebben, en dan uitkomen bij de silverlab. En laat nou diezelfde silverlab GEEN labrador zijn!!
Daarnaast: ik denk niet dat een kruising van twee rassen vaak met een bepaald doel gefokt worden. Dat wil zeggen: met een bepaalde verbetering van de hond op zich, of een verbetering tov het ras (dus iets waarin het ras tekort schiet waardoor je gaat kruisen).
Oh, ze zijn er wel hoor. De labradoodle is ontstaan met het idee dat gehadicapten die allergisch zijn voor honden, toch een geleidehond kunnen hebben. Prima, logisch doel en geen problemen mee.
Kruisingen van herders voor de politie. Ook geen moeite mee, via bloedlijnen.nl kun je in vele generaties terug in de tijd kijken hoe het met die honden staat.
Maar een labrador kruising omwille van puur de kleur, zoals de silverlab of populaire benamingen als de boulab (bespaar me de uitspraak dat hier de kruising gezonder is dan de rashond Berner Sennen of de labrador )
Of andere populaire benamingen om de broodfok eens wat grotere bedragen voor hun bocht te laten vangen, dat gaat er bij mij niet in.
Mijn uitspraken hier zijn misschien hard, maar dit gaat me zo aan het hart en het stoort me zo intens... ik kan er niets aan doen. Het ras is mij te lief om mee te gaan in dit soort IKEA fashion

Een vraag aan jou dan merle: wat is de verbetering van het kruisen van een Boxer met een Labrador? Wat is de meerwaarde en wat hoopt de fokker met deze kruising te bereiken?