Juno heeft sinds 6 weken een implantaat. Redenen voor ons waren de pus en de last die hij ervan had (hele dagen likken tot 'ie er rood aan stond), en de trainbaarheid. Op training (jacht) moest continue met een lange lijn getraind worden omdat Juno anders ging buurten bij teven etc. Nou is er in principe niets mis met trainen met de lange lijn, het leek op Juno echter niet over te komen, die was alleen bezig met het proberen bij andere honden cq teven te komen.
Na 6 weken merken wij dat:
- Juno geen last meer heeft van pus, al een paar weken geen druppel gezien, ook hoeft Juno niet meer te likken.
- Juno wil nog steeds naar andere honden, hij is gewoon over (en daardoor eigenlijk a-)sociaal.
- Juno is binnenshuis een enorme knuffelbeer geworden, eerder moest ie daar niets van hebben.
- Juno lijkt eindelijk echt te kunnen rusten, eerder sliep hij wel maar was hij bij het minste of geringste weer in opperste staat van paraatheid, nu kan ie gewoon even helemaal lekker weg zijn, oogjes dicht en maffen.
Al met al zijn behoorlijk geholpen met het implantaat. Het grootste probleem (pus) en de last die hij hiervan had is helemaal weg, daarnaast is hij in huis een stuk liever geworden. Trainen blijven we uiteraard doen, de hoop dat hij minder geïnteresseerd zou zijn in andere honden komt helaas niet helemaal uit. Wel lijkt hij minder aan teven te plakken, en lijkt het buurten dus inderdaad op buurten en niet op daten

.
Succes met je keuze!
AANVULLING:
Juno is overigens absoluut geen slome hond geworden!